φθηνά την γλίτωσε στους σονς...
οι ιταλοι ομως δεν αστειεύονται!!
O,TI NA 'NAI
-
plapoutas7
- Δημοσιεύσεις: 3921
- Εγγραφή: Δευ 22 Νοέμ 2010, 03:51
- Has thanked: 412 times
- Been thanked: 25 times
Re: O,TI NA 'NAI
Γυναίκες στα όπλα: οι Ζαπατίστας και οι Κούρδοι της Ροχάβα Διαμορφώνουν μια Νέα Πολιτική για το Φύλο-της Charlotte Maria Sáenz
Η αντίσταση και η δύναμη μοιάζουν με το άγριο χορτάρι που ξεπηδάει μέσα από τις ρωγμές στην Τσιάπας, στο Μεξικό και στο διακρατικό Κουρδιστάν, όπου οι Ζαπατίστας και το Κουρδικό κίνημα αντίστασης, αντίστοιχα, δημιουργούν νέες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων ως πρωτεύον κομμάτι της πάλης τους και της διαδικασίας οικοδόμησης ενός καλύτερου κόσμου. Και στα δύο μέρη, η συμμετοχή των γυναικών στις ένοπλες δυνάμεις έχει εισάγει μια νέα κοινωνική ερμηνεία της σχέσης των δύο φύλων βασισμένη στην ισότητα.
Ενώ οι Κούρδοι έχουν πολεμήσει για την επιβίωσή τους απέναντι στο ISIS στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας, στην πόλη του Κομπάνι, οι Ζαπατίστας έχουν εγκαταλείψει τα όπλα για παραπάνω από 20 χρόνια και από τότε, έχουν στραφεί σε έναν μη βίαιο αγώνα. Και στις δύο περιπτώσεις, οι γυναίκες έχουν αγωνιστεί μαζί με τους άντρες απέναντι στο συλλογικό τους αφανισμό κάνοντας παράλληλα ριζοσπαστικές αλλαγές στις σχέσεις των δύο φύλων. Δουλεύοντας για περισσότερη ισότητα, γίνεται δυνατή μια περισσότερο άμεση δημοκρατία στην οικοδόμηση μεγαλύτερης αυτονομίας από το κράτος. [1] Και στις δυο προσπάθειες, υπάρχει επίσης μια βαθιά σύνδεση με τη γη[2] που αντιλαμβάνεται την αξία της γυναίκας και το περιβάλλον σαν απαραίτητες προϋποθέσεις για την ίδια τη ζωή.
Και στα δύο κινήματα αντίστασης, οι γυναίκες πήραν τα όπλα για να παλέψουν μαζί με τους άντρες συντρόφους τους, δείχνοντας τόσο θέληση αλλά και αξίωση να παλέψουν σαν στρατιώτες. Ωστόσο, ο κύριος στόχος τους στα βουνά δεν είναι στρατιωτικός. Αντιθέτως, το πιο σημαντικό τους έργο είναι η διαμόρφωση νέων υποκειμένων: άντρες και γυναίκες σε μια περισσότερο ισότιμη σχέση μεταξύ τους – μια σχέση που επίσης είναι και αντικαπιταλιστική. “Πάνω απ’ όλα, θέλουμε η αγωνιστικότητά μας να δημιουργήσει μια νέα προσωπικότητα, μια προσωπικότητα που να βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τον Καπιταλισμό”, λέει μια αντιπρόσωπος της Κουρδικής Επιτροπής της επιστήμης της Γυναίκας (Jineology Committee) μιας επιτροπής από γυναίκες, για γυναίκες που ιδρύθηκε από το διακρατικό PKK (Partiya Karkerên Kurdistanê), το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα.[3] Η δέσμευσή τους είναι η οικοδόμηση της δημοκρατίας, του σοσιαλισμού, της οικολογίας και του φεμινισμού.
Οι Ζαπατίστας, ομοίως, δεσμεύτηκαν σε περισσότερο ισότιμες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Ένα από τα πρώτα πράγματα που προέκυψαν από την ένοπλη εξέγερση το 1994 ήταν ο Επαναστατικός Νόμος των Γυναικών. Ο νόμος αυτός διατύπωσε 10 νέους κανόνες δίνοντας στις γυναίκες πρωτοφανή εξουσία στις ζωές τους, εμπεριέχοντας το εάν και με ποιόν θα παντρευτούν, το δικαίωμα να υπηρετήσουν στα συμβούλια διακυβέρνησης, και το δικαίωμα να κουβαλάνε όπλα όπως οι milicianas, μαχητές της πολιτοφυλακής στον Ζαπατιστικό Στρατό Εθνικής Απελευθέρωσης (EZLN στα ισπανικά). Οι γυναίκες των Ζαπατίστας ζήτησαν επίσης να εμπεριέχεται στο νόμο η απαγόρευση ναρκωτικών και αλκοόλ, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν τη μία από τις κύριες αιτίες της οικογενειακής βίας. Μετά την κατάπαυση πυρός μόλις δώδεκα μέρες μετά την εξέγερση, πολλές γυναίκες στρατιώτες ακολούθησαν μη στρατιωτική πολιτική ζωή, παίρνοντας πρωτοφανείς θέσεις στη διακυβέρνηση, την παιδεία, τη διαχείριση και την λήψη αποφάσεων – εναλλακτικούς τρόπους κατάληψης των όπλων, αυτή τη φορά μεταξύ τους και μαζί με τους άντρες. Για τα τελευταία 21 χρόνια, και οι άντρες και οι γυναίκες υπήρξαν σε μια διαδικασία αποδόμησης των παλιών προτύπων σχετικά με το φύλο, ξαναμαθαίνοντας πως να υπάρχουν και να σχετίζονται ο ένας με τον άλλο εκ νέου, και να μοιράζονται οικιακά και δημόσια καθήκοντα. Αν και το χτίσιμο της ισότητας των δυο φύλων βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, αυτές οι νέες σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών συγκροτούν ένα θεμελιώδες συστατικό της ίδιας της οικοδόμησης της αυτονομίας των Ζαπατίστας.
Οι ριζοσπαστικές αυτές αλλαγές στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων διαμορφώνονται μέσα σε πλαίσια σκληρής βίας και πολέμου υψηλής και χαμηλής έντασης. Στο Κομπάνι, κοντά στα Τουρκικά σύνορα οι Κούρδοι αντιστέκονται ηρωικά στις καταστροφές του ISIS από τη μια, και τις ρατσιστικές και κατασταλτικές μεθοδεύσεις του Τουρκικού Κράτους από την άλλη. Στην Τσιάπας, οι Ζαπατίστας χτίζουν την αυτονομία τους μέσα στην εντεινόμενη βία ενός ναρκο-κράτους που δεσπόζει ένα μεγάλο μέρος του έθνους, όπου είναι δύσκολο να διακρίνεις τη διαφορά ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους εμπόρους ναρκωτικών. Στην κοντινή Γκερέρο – μια νοτιοδυτική πολιτεία του Μεξικό επίσης γνωστή για τις πλούσιες φυσικές πηγές της, το έντονο εμπόριο ναρκωτικών, τα κινήματα αντίστασης και την αστυνόμευση από την κοινότητα – οι γυναίκες επίσης προσχώρησαν στις ένοπλες τάξεις της policia comunitaria. Αυτές οι ένοπλες περιπολίες προέκυψαν για να γεμίσουν το κενό που δημιούργησε η διεφθαρμένη αστυνομία με την μισθοδοσία τους μέσω ναρκωτικών και βρίσκονται σε έξαρση σε διάφορες άλλες κοινότητες ανά την χώρα. Άντρες και γυναίκες παλεύουν μαζί σ’ αυτές τις διαφορετικές εμπροσθοφυλακές, πολλές φορές περνώντας κράτη και εθνικά σύνορα για να προσχωρήσουν στη μάχη, όπως οι πολλές νέες αναρχικές γυναίκες από την Τουρκία που πέρασαν με λεωφορεία στη Συρία για να βοηθήσουν τους Κούρδους στο Κομπάνι να αντισταθούν στο ISIS τους περασμένους μήνες.
Συγκεκριμένα κομμάτια της 30ετούς Κουρδικής αντίστασης ανέλαβαν επίσης το έργο να σφυρηλατήσουν περισσότερο ισότιμες σχέσεις ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες σαν κρίσιμο στοιχείο του πολιτικού τους εγχειρήματος. Με τους Κούρδους διάσπαρτους σε Τουρκία, Συρία και Ιράκ, το γεωπολιτικό σχέδιο του Κουρδιστάν έχει εξαπλωθεί σε διακρατικό επίπεδο σε αυτό που μερικοί περιγράφουν ως “Δημοκρατική Συνομοσπονδία” που υπερβαίνει τα εθνικά και κρατικά σύνορα. Αυτή είναι μια φιλοδοξία μέχρι στιγμής, όχι μια πλήρως αναπτυγμένη πραγματικότητα ούτε αγκαλιάζεται από όλους τους Κούρδους. Οι ιδέες αυτές απορρέουν κυρίως από τα εξελισσόμενα γραπτά του ηγέτη του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) Αμπντουλάχ Οτσαλάν, που έχει φυλακιστεί στην Τουρκία από το 1999. Η “Δημοκρατική Συνομοσπονδία” στοχεύει στην οικοδόμηση ενός νέου συστήματος το οποίο θα λειτουργεί σύμφωνα με τη δίκαιη διανομή των πόρων και την προστασία του περιβάλλοντος. Επιδιώκει να δημιουργήσει μια κοινωνία χωρίς σεξισμό, αντικαθιστώντας τις παραδοσιακές πατριαρχικές κοινωνίες, τις θρησκευτικές ερμηνείες και την καπιταλιστική εμπορευματοποίηση των γυναικών. Το κίνημα έχει εργαστεί έντονα σε κοινωνικό και εκπαιδευτικό επίπεδο για να πολεμήσει τις πατριαρχικές νοοτροπίες που είναι ριζωμένες στις γυναίκες, σαν μια μορφή υποταγής, και στους άντρες, σαν μια μορφή κυριαρχίας. [4]
Η Ζαπατιστική και Κουρδική αντίσταση δημιούργησαν μια ριζοσπαστική αλλαγή παραδείγματος που μετασχηματίζει τα πάντα. Στα αυτόνομα δημοτικά κέντρα διοίκησης των Ζαπατίστας που ονομάζονται “Caracol de Oventic” υπάρχει το “Γραφείο Γυναικείας Αξιοπρέπειας” όπου γυναίκες συγκεντρώνονται για να συζητήσουν τις επιτυχίες και αποτυχίες του Επαναστατικού Νόμου των Γυναικών. Ομοίως, η Επιτροπή της επιστήμης της Γυναίκας (Jineology Committee) του PKK μελετά τις γυναικείες ιστορίες για την κατανόηση της κατασκευής των ιεραρχιών και των εθνών-κρατών που διαβρώνουν την γυναικεία δύναμη στην κοινωνία. Και οι δύο κοινότητες προέρχονται από έντονα πατριαρχικές ιστορίες και πλαίσια, επομένως υπάρχει μακρύς δρόμος ακόμα και για τις δυο. Εν τούτοις σε μικρό χρονικό διάστημα έχουν αποκομίσει τεράστια οφέλη. Οι γυναίκες εκπροσωπούνται όλο και περισσότερο στα συμβούλια διακυβέρνησης και ενεργές στις ένοπλες τάξεις, αλλά η πραγματική επανάσταση διεξάγεται στον οικιακό χώρο, όπου η φροντίδα των παιδιών, της υγείας και του σπιτιού είναι εργασίες καταμερισμένες μεταξύ ανδρών και γυναικών. Και οι Κούρδοι και οι Ζαπατίστας προσφέρουν ένα ζωντανό παράδειγμα όχι μόνο του τι είναι δυνατό, αλλά του τι ήδη ασκείται και μεγαλώνει.[5]
Άντρες και γυναίκες, δουλεύοντας στην κατεύθυνση αυτού που οι Ζαπατίστας θα αποκαλούσαν “Άλλο” τρόπο δημιουργίας σχέσεων μεταξύ τους, διασχίζουν εμπόλεμες περιοχές, αλλά και πνευματικής, γεωργικής και οικιακής φροντίδας – μαθαίνοντας μαζί με και από τον άλλο είτε στο πεδίο της μάχης ή φτιάχνοντας φαγητό. Είναι, σ’ αυτές τις καθημερινές πρακτικές οικοδόμησης της αυτονομίας, που ξεκινάμε να φέρουμε στην επιφάνεια την δυνατότητα ενός άλλου είδους ζωής, γνώσης, ύπαρξης και δημιουργίας σχέσεων μεταξύ μας που μπορεί να δημιουργήσει και να τροφοδοτήσει καλύτερους τρόπους ζωής. Ξεκινά με το να κάνει τις πατριαρχικές συνήθειες ορατές. Η οικοδόμηση περισσότερο ισότιμων σχέσεων σημαίνει μια καθημερινή πρακτική καλύτερων, ευγενέστερων τρόπων στις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Αυτή είναι η γνώση για όλους εμάς για να την μετουσιώσουμε σε πράξη στα δικά μας μέρη και με τους δικούς μας ανθρώπους, όχι μόνο με τα όπλα στο χέρι αλλά και χέρι-χέρι…abrazándonos, αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλο.
Σημειώσεις
[1] Για παράδειγμα, οι Μεσοαμερικανικές συνελεύσεις ή οι πρώτοι Σουμέριοι και οι αποκεντρωμένοι οργανισμοί των σχηματισμών φυλών και φατριών όπως περιγράφονται στο “El confederalismo democrático: propuesta libertaria del pueblo kurdo.” ALB Noticias en Mar, 17 Σεπτέμβρη 2013.
[2] “Γη και Ελευθερία” ήταν το σύνθημα των Ζαπατίστας, τότε και τώρα, ενώ “Γη ή Θάνατος” το σύνθημα που ακούστηκε στην περιοχή Botan σήμερα όπως αναφέρθηκε από τον Heysam Mislim στο “Kobane Diary: 4 Days Inside the City Fighting an Unprecedented Resistance Against ISIS,” Newsweek, 15 Οκτώβρη 2014.
[3] Η Επιτροπή της επιστήμης της Γυναίκας (Committee of Jineology) όπως αναφέρεται από τον Jorge Ricardo Ottino, γράφοντας για το “Resumen Latinoamericano from mountains of Xinêre, areas of media defense, South Kurdistan, Republic of Iraq”, 3 Ιουλίου 2014.
[4] “El confederalismo democrático: propuesta libertaria del pueblo kurdo.” ALB Noticias en Mar, 17 Σεπτέμβρη 2013.
[5]Για μεγαλύτερη σε βάθος περιγραφή του κινήματος των Κούρδισσων Γυναικών δείτεhttps://www.opendemocracy.net/arab-awakening/ne ... e-struggle
Η Charlotte Maria Sáenz είναι Συντονίστρια Μέσων Ενημέρωσης και Εκπαίδευσης για το “Other Worlds” και διδάσκει στο CIIS (California Institute for Integral Studies) στο Σαν Φρανσίσκο, όπου είναι ιδρυτικό μέλος του Κέντρου για την Τέχνη και την Κοινωνική Δικαιοσύνη. Έχει εικοσαετή εμπειρία δουλεύοντας παγκοσμίως σε σχολεία, στους δρόμους, σε πανεπιστήμια, σε προσφυγικούς καταυλισμούς, αυτόνομες ζώνες και ταξιδιωτικά προγράμματα στην πατρίδα της το Μεξικό, σ’ ολόκληρο το Λίβανο και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επιστρέφει ετησίως για να δουλέψει με το Universidad de la Tierra Chiapas, το Al-Jana στη Βηρυτό, και για να διδάξει στο παγκόσμιο ταξιδιωτικό πρόγραμμα του World Learning “Beyond Globalization.” Είναι μέλος των παγκόσμιων Κοινωνιών Μάθησης και του Διεθνούς Οργανισμού για μια Συμμετοχική Κοινωνία.
Η αντίσταση και η δύναμη μοιάζουν με το άγριο χορτάρι που ξεπηδάει μέσα από τις ρωγμές στην Τσιάπας, στο Μεξικό και στο διακρατικό Κουρδιστάν, όπου οι Ζαπατίστας και το Κουρδικό κίνημα αντίστασης, αντίστοιχα, δημιουργούν νέες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων ως πρωτεύον κομμάτι της πάλης τους και της διαδικασίας οικοδόμησης ενός καλύτερου κόσμου. Και στα δύο μέρη, η συμμετοχή των γυναικών στις ένοπλες δυνάμεις έχει εισάγει μια νέα κοινωνική ερμηνεία της σχέσης των δύο φύλων βασισμένη στην ισότητα.
Ενώ οι Κούρδοι έχουν πολεμήσει για την επιβίωσή τους απέναντι στο ISIS στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας, στην πόλη του Κομπάνι, οι Ζαπατίστας έχουν εγκαταλείψει τα όπλα για παραπάνω από 20 χρόνια και από τότε, έχουν στραφεί σε έναν μη βίαιο αγώνα. Και στις δύο περιπτώσεις, οι γυναίκες έχουν αγωνιστεί μαζί με τους άντρες απέναντι στο συλλογικό τους αφανισμό κάνοντας παράλληλα ριζοσπαστικές αλλαγές στις σχέσεις των δύο φύλων. Δουλεύοντας για περισσότερη ισότητα, γίνεται δυνατή μια περισσότερο άμεση δημοκρατία στην οικοδόμηση μεγαλύτερης αυτονομίας από το κράτος. [1] Και στις δυο προσπάθειες, υπάρχει επίσης μια βαθιά σύνδεση με τη γη[2] που αντιλαμβάνεται την αξία της γυναίκας και το περιβάλλον σαν απαραίτητες προϋποθέσεις για την ίδια τη ζωή.
Και στα δύο κινήματα αντίστασης, οι γυναίκες πήραν τα όπλα για να παλέψουν μαζί με τους άντρες συντρόφους τους, δείχνοντας τόσο θέληση αλλά και αξίωση να παλέψουν σαν στρατιώτες. Ωστόσο, ο κύριος στόχος τους στα βουνά δεν είναι στρατιωτικός. Αντιθέτως, το πιο σημαντικό τους έργο είναι η διαμόρφωση νέων υποκειμένων: άντρες και γυναίκες σε μια περισσότερο ισότιμη σχέση μεταξύ τους – μια σχέση που επίσης είναι και αντικαπιταλιστική. “Πάνω απ’ όλα, θέλουμε η αγωνιστικότητά μας να δημιουργήσει μια νέα προσωπικότητα, μια προσωπικότητα που να βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τον Καπιταλισμό”, λέει μια αντιπρόσωπος της Κουρδικής Επιτροπής της επιστήμης της Γυναίκας (Jineology Committee) μιας επιτροπής από γυναίκες, για γυναίκες που ιδρύθηκε από το διακρατικό PKK (Partiya Karkerên Kurdistanê), το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα.[3] Η δέσμευσή τους είναι η οικοδόμηση της δημοκρατίας, του σοσιαλισμού, της οικολογίας και του φεμινισμού.
Οι Ζαπατίστας, ομοίως, δεσμεύτηκαν σε περισσότερο ισότιμες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Ένα από τα πρώτα πράγματα που προέκυψαν από την ένοπλη εξέγερση το 1994 ήταν ο Επαναστατικός Νόμος των Γυναικών. Ο νόμος αυτός διατύπωσε 10 νέους κανόνες δίνοντας στις γυναίκες πρωτοφανή εξουσία στις ζωές τους, εμπεριέχοντας το εάν και με ποιόν θα παντρευτούν, το δικαίωμα να υπηρετήσουν στα συμβούλια διακυβέρνησης, και το δικαίωμα να κουβαλάνε όπλα όπως οι milicianas, μαχητές της πολιτοφυλακής στον Ζαπατιστικό Στρατό Εθνικής Απελευθέρωσης (EZLN στα ισπανικά). Οι γυναίκες των Ζαπατίστας ζήτησαν επίσης να εμπεριέχεται στο νόμο η απαγόρευση ναρκωτικών και αλκοόλ, έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν τη μία από τις κύριες αιτίες της οικογενειακής βίας. Μετά την κατάπαυση πυρός μόλις δώδεκα μέρες μετά την εξέγερση, πολλές γυναίκες στρατιώτες ακολούθησαν μη στρατιωτική πολιτική ζωή, παίρνοντας πρωτοφανείς θέσεις στη διακυβέρνηση, την παιδεία, τη διαχείριση και την λήψη αποφάσεων – εναλλακτικούς τρόπους κατάληψης των όπλων, αυτή τη φορά μεταξύ τους και μαζί με τους άντρες. Για τα τελευταία 21 χρόνια, και οι άντρες και οι γυναίκες υπήρξαν σε μια διαδικασία αποδόμησης των παλιών προτύπων σχετικά με το φύλο, ξαναμαθαίνοντας πως να υπάρχουν και να σχετίζονται ο ένας με τον άλλο εκ νέου, και να μοιράζονται οικιακά και δημόσια καθήκοντα. Αν και το χτίσιμο της ισότητας των δυο φύλων βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, αυτές οι νέες σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών συγκροτούν ένα θεμελιώδες συστατικό της ίδιας της οικοδόμησης της αυτονομίας των Ζαπατίστας.
Οι ριζοσπαστικές αυτές αλλαγές στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων διαμορφώνονται μέσα σε πλαίσια σκληρής βίας και πολέμου υψηλής και χαμηλής έντασης. Στο Κομπάνι, κοντά στα Τουρκικά σύνορα οι Κούρδοι αντιστέκονται ηρωικά στις καταστροφές του ISIS από τη μια, και τις ρατσιστικές και κατασταλτικές μεθοδεύσεις του Τουρκικού Κράτους από την άλλη. Στην Τσιάπας, οι Ζαπατίστας χτίζουν την αυτονομία τους μέσα στην εντεινόμενη βία ενός ναρκο-κράτους που δεσπόζει ένα μεγάλο μέρος του έθνους, όπου είναι δύσκολο να διακρίνεις τη διαφορά ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους εμπόρους ναρκωτικών. Στην κοντινή Γκερέρο – μια νοτιοδυτική πολιτεία του Μεξικό επίσης γνωστή για τις πλούσιες φυσικές πηγές της, το έντονο εμπόριο ναρκωτικών, τα κινήματα αντίστασης και την αστυνόμευση από την κοινότητα – οι γυναίκες επίσης προσχώρησαν στις ένοπλες τάξεις της policia comunitaria. Αυτές οι ένοπλες περιπολίες προέκυψαν για να γεμίσουν το κενό που δημιούργησε η διεφθαρμένη αστυνομία με την μισθοδοσία τους μέσω ναρκωτικών και βρίσκονται σε έξαρση σε διάφορες άλλες κοινότητες ανά την χώρα. Άντρες και γυναίκες παλεύουν μαζί σ’ αυτές τις διαφορετικές εμπροσθοφυλακές, πολλές φορές περνώντας κράτη και εθνικά σύνορα για να προσχωρήσουν στη μάχη, όπως οι πολλές νέες αναρχικές γυναίκες από την Τουρκία που πέρασαν με λεωφορεία στη Συρία για να βοηθήσουν τους Κούρδους στο Κομπάνι να αντισταθούν στο ISIS τους περασμένους μήνες.
Συγκεκριμένα κομμάτια της 30ετούς Κουρδικής αντίστασης ανέλαβαν επίσης το έργο να σφυρηλατήσουν περισσότερο ισότιμες σχέσεις ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες σαν κρίσιμο στοιχείο του πολιτικού τους εγχειρήματος. Με τους Κούρδους διάσπαρτους σε Τουρκία, Συρία και Ιράκ, το γεωπολιτικό σχέδιο του Κουρδιστάν έχει εξαπλωθεί σε διακρατικό επίπεδο σε αυτό που μερικοί περιγράφουν ως “Δημοκρατική Συνομοσπονδία” που υπερβαίνει τα εθνικά και κρατικά σύνορα. Αυτή είναι μια φιλοδοξία μέχρι στιγμής, όχι μια πλήρως αναπτυγμένη πραγματικότητα ούτε αγκαλιάζεται από όλους τους Κούρδους. Οι ιδέες αυτές απορρέουν κυρίως από τα εξελισσόμενα γραπτά του ηγέτη του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) Αμπντουλάχ Οτσαλάν, που έχει φυλακιστεί στην Τουρκία από το 1999. Η “Δημοκρατική Συνομοσπονδία” στοχεύει στην οικοδόμηση ενός νέου συστήματος το οποίο θα λειτουργεί σύμφωνα με τη δίκαιη διανομή των πόρων και την προστασία του περιβάλλοντος. Επιδιώκει να δημιουργήσει μια κοινωνία χωρίς σεξισμό, αντικαθιστώντας τις παραδοσιακές πατριαρχικές κοινωνίες, τις θρησκευτικές ερμηνείες και την καπιταλιστική εμπορευματοποίηση των γυναικών. Το κίνημα έχει εργαστεί έντονα σε κοινωνικό και εκπαιδευτικό επίπεδο για να πολεμήσει τις πατριαρχικές νοοτροπίες που είναι ριζωμένες στις γυναίκες, σαν μια μορφή υποταγής, και στους άντρες, σαν μια μορφή κυριαρχίας. [4]
Η Ζαπατιστική και Κουρδική αντίσταση δημιούργησαν μια ριζοσπαστική αλλαγή παραδείγματος που μετασχηματίζει τα πάντα. Στα αυτόνομα δημοτικά κέντρα διοίκησης των Ζαπατίστας που ονομάζονται “Caracol de Oventic” υπάρχει το “Γραφείο Γυναικείας Αξιοπρέπειας” όπου γυναίκες συγκεντρώνονται για να συζητήσουν τις επιτυχίες και αποτυχίες του Επαναστατικού Νόμου των Γυναικών. Ομοίως, η Επιτροπή της επιστήμης της Γυναίκας (Jineology Committee) του PKK μελετά τις γυναικείες ιστορίες για την κατανόηση της κατασκευής των ιεραρχιών και των εθνών-κρατών που διαβρώνουν την γυναικεία δύναμη στην κοινωνία. Και οι δύο κοινότητες προέρχονται από έντονα πατριαρχικές ιστορίες και πλαίσια, επομένως υπάρχει μακρύς δρόμος ακόμα και για τις δυο. Εν τούτοις σε μικρό χρονικό διάστημα έχουν αποκομίσει τεράστια οφέλη. Οι γυναίκες εκπροσωπούνται όλο και περισσότερο στα συμβούλια διακυβέρνησης και ενεργές στις ένοπλες τάξεις, αλλά η πραγματική επανάσταση διεξάγεται στον οικιακό χώρο, όπου η φροντίδα των παιδιών, της υγείας και του σπιτιού είναι εργασίες καταμερισμένες μεταξύ ανδρών και γυναικών. Και οι Κούρδοι και οι Ζαπατίστας προσφέρουν ένα ζωντανό παράδειγμα όχι μόνο του τι είναι δυνατό, αλλά του τι ήδη ασκείται και μεγαλώνει.[5]
Άντρες και γυναίκες, δουλεύοντας στην κατεύθυνση αυτού που οι Ζαπατίστας θα αποκαλούσαν “Άλλο” τρόπο δημιουργίας σχέσεων μεταξύ τους, διασχίζουν εμπόλεμες περιοχές, αλλά και πνευματικής, γεωργικής και οικιακής φροντίδας – μαθαίνοντας μαζί με και από τον άλλο είτε στο πεδίο της μάχης ή φτιάχνοντας φαγητό. Είναι, σ’ αυτές τις καθημερινές πρακτικές οικοδόμησης της αυτονομίας, που ξεκινάμε να φέρουμε στην επιφάνεια την δυνατότητα ενός άλλου είδους ζωής, γνώσης, ύπαρξης και δημιουργίας σχέσεων μεταξύ μας που μπορεί να δημιουργήσει και να τροφοδοτήσει καλύτερους τρόπους ζωής. Ξεκινά με το να κάνει τις πατριαρχικές συνήθειες ορατές. Η οικοδόμηση περισσότερο ισότιμων σχέσεων σημαίνει μια καθημερινή πρακτική καλύτερων, ευγενέστερων τρόπων στις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών. Αυτή είναι η γνώση για όλους εμάς για να την μετουσιώσουμε σε πράξη στα δικά μας μέρη και με τους δικούς μας ανθρώπους, όχι μόνο με τα όπλα στο χέρι αλλά και χέρι-χέρι…abrazándonos, αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλο.
Σημειώσεις
[1] Για παράδειγμα, οι Μεσοαμερικανικές συνελεύσεις ή οι πρώτοι Σουμέριοι και οι αποκεντρωμένοι οργανισμοί των σχηματισμών φυλών και φατριών όπως περιγράφονται στο “El confederalismo democrático: propuesta libertaria del pueblo kurdo.” ALB Noticias en Mar, 17 Σεπτέμβρη 2013.
[2] “Γη και Ελευθερία” ήταν το σύνθημα των Ζαπατίστας, τότε και τώρα, ενώ “Γη ή Θάνατος” το σύνθημα που ακούστηκε στην περιοχή Botan σήμερα όπως αναφέρθηκε από τον Heysam Mislim στο “Kobane Diary: 4 Days Inside the City Fighting an Unprecedented Resistance Against ISIS,” Newsweek, 15 Οκτώβρη 2014.
[3] Η Επιτροπή της επιστήμης της Γυναίκας (Committee of Jineology) όπως αναφέρεται από τον Jorge Ricardo Ottino, γράφοντας για το “Resumen Latinoamericano from mountains of Xinêre, areas of media defense, South Kurdistan, Republic of Iraq”, 3 Ιουλίου 2014.
[4] “El confederalismo democrático: propuesta libertaria del pueblo kurdo.” ALB Noticias en Mar, 17 Σεπτέμβρη 2013.
[5]Για μεγαλύτερη σε βάθος περιγραφή του κινήματος των Κούρδισσων Γυναικών δείτεhttps://www.opendemocracy.net/arab-awakening/ne ... e-struggle
Η Charlotte Maria Sáenz είναι Συντονίστρια Μέσων Ενημέρωσης και Εκπαίδευσης για το “Other Worlds” και διδάσκει στο CIIS (California Institute for Integral Studies) στο Σαν Φρανσίσκο, όπου είναι ιδρυτικό μέλος του Κέντρου για την Τέχνη και την Κοινωνική Δικαιοσύνη. Έχει εικοσαετή εμπειρία δουλεύοντας παγκοσμίως σε σχολεία, στους δρόμους, σε πανεπιστήμια, σε προσφυγικούς καταυλισμούς, αυτόνομες ζώνες και ταξιδιωτικά προγράμματα στην πατρίδα της το Μεξικό, σ’ ολόκληρο το Λίβανο και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επιστρέφει ετησίως για να δουλέψει με το Universidad de la Tierra Chiapas, το Al-Jana στη Βηρυτό, και για να διδάξει στο παγκόσμιο ταξιδιωτικό πρόγραμμα του World Learning “Beyond Globalization.” Είναι μέλος των παγκόσμιων Κοινωνιών Μάθησης και του Διεθνούς Οργανισμού για μια Συμμετοχική Κοινωνία.
1916-2015
-
plapoutas7
- Δημοσιεύσεις: 3921
- Εγγραφή: Δευ 22 Νοέμ 2010, 03:51
- Has thanked: 412 times
- Been thanked: 25 times
Re: O,TI NA 'NAI
ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ: Με εντολή αρχιεπισκόπου η εκκλησία πετάει στο δρόμο 72 οικογένειες
Μια υπόθεση που κρατά στα χέρια του ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και αφορά 75 οικογένειες (περισσότερα από 300 άτομα) σε οικισμό στη Νέα Μάκρη, ανάβει «φωτιές».
Οι κάτοικοι, καταγγέλλουν ότι η Εκκλησία τους πετάει στο δρόμο, διώχνοντας από τα σπίτια τους, αφού η περιοχή του οικισμού τους, της ανήκει. Το ελληνικό Δημόσιο βέβαια, έχει εκφράσει διαφορετική άποψη, όπως και η Δικαιοσύνη, που έκρινε (Εφετείο Αθηνών 2579/2006) πως η έκταση ανήκει στο Δημόσιο.
Οι 72 αυτές οικογένειες –οι οποίες, αν κρίνει κανείς ακόμα και από τα καταλύματα στα οποία διαμένουν, είναι φτωχές- είναι καταπατητές. Και, αν είναι έτσι και αν η έκταση ανήκει στην Εκκλησία, η πρακτική της μάλλον έρχεται σε αντίθεση με την ιστορία της, όπου έχει μοιράσει τα οικόπεδά της (δις, μάλιστα, μια επί Όθωνος και μία μετά τη Μικρασιατική καταστροφή) σε ακτήμονες και φτωχούς.
Γιατί τώρα, η Εκκλησία της Ελλάδος έχει ασκήσει αγωγές εναντίον των κατοίκων μεμονωμένα, οι οποίοι μη αντέχοντας το κόστος αυτού του δικαστικού αγώνα για τη δικαίωση τους αναγκάζονται ουσιαστικά «εκβιαστικά», όπως καταγγέλλουν, να προχωρούν σε συμβιβασμούς δεχόμενοι τους όρους της Εκκλησίας που τους ζητά οικονομικά ανταλλάγματα για να μένουν στα σπίτια τους!
Υποστηρικτές
Στις 18 Μαρτίου, οι κάτοικοι της περιοχής και μέλη του τοπικού Συλλόγου δημοσιοποίησαν μια ανοικτή επιστολή προς τη νέα κυβέρνηση εκφράζοντας την ελπίδα ότι αυτή θα τείνει χείρα βοηθείας προς τις 72 οικογένειες.
Στην επιστολή – παρέμβαση αυτή αναφέρονται τα εξής: «Αγαπητοί φίλοι και φίλες, για κάποιους από εσάς που δεν γνωρίζετε το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ενδελεχώς, πιθανά να φαντάζει ως ιδιαίτερα σκληρή, η στάση που κρατά η εκκλησία της Ελλάδας απέναντι μας, δεδομένου ότι αμαυρίζει το κοινωνικό πρόσωπο (προσωπείο κατ’ εμάς) που θέλει να επιδεικνύει στο πλατύ κοινό.
Μετά όμως από συνεχείς διώξεις, εκβιασμούς που έχουμε υποστεί και υφιστάμεθα ακόμη και σήμερα, είναι ξεκάθαρο ότι όλα αυτά γίνονται γιατί η δικαίωση μας στα δικαστήρια θα αποτελέσει ορόσημο για να ανακοπεί ανά το Πανελλήνιο η διεκδίκηση εκτάσεων από την εκκλησία που ποτέ δεν της ανήκαν. Αυτή η προσέγγιση καταδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος που διαιωνίζεται σχεδόν ένα αιώνα, καθώς αγγίζει τον πυρήνα της σχέσης Κράτους – εκκλησίας δηλαδή το ιδιοκτησιακό».
Ήδη ο Δήμος Μαραθώνος στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 27/02/2015 έλαβε απόφαση (υπ’αριθμ. 45/2015) στήριξης του αιτήματος των κατοίκων. Παλαιότερα, και η Νομαρχία Ανατολικής Αττικής είχε αναγνωρίσει δίκαιο στα αιτήματα των κατοίκων με την υπ’αριθμ. 70/07 Πρακτικό Νο8 απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Παρά όλα τα παραπάνω όμως, η Εκκλησία της Ελλάδος προχώρησε στην αστήρικτη κι απαξιωτική για την ίδια την Ελληνική Δικαιοσύνη κίνηση να δηλώσει την έκταση αυτή στο Κτηματολόγιο ως δική της, αγνοώντας τις δικαστικές αποφάσεις. Και μάλιστα, να εισπράττει ενοίκια από κατοικούντες σε έκταση που δεν της ανήκει!
Στη Βουλή
Για τους κατοίκους της περιοχής Γεροτσακούλι της Νέας Μάκρης, ερώτηση κατέθεσε στη Βουλή προς τον υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Π. Λαφαζάνη, ο βουλευτής Αττικής των ΑΝ.ΕΛ. Π. Χαϊκάλης.
Ο βουλευτής επικαλείται πληροφορίες του Τομεάρχη Ανατολικής Αττικής του κόμματος Δημήτρη Καραγεωργίου «κατόπιν ενδελεχούς ενημέρωσης επί του θέματος από το «Σύλλογο Αποκατάστασης Ιδιοκτητών Ακινήτων Γεροτσακούλι Αγ. Ανδρέα δήμου Νέας Μάκρης» («καλλικράτειος» δήμος Μαραθώνος πλέον)».
Ο κ. Λαφαζάνης ερωτάται από τον κ. Χαϊκάλη εάν έχει υπάρξει πρόβλεψη ώστε το ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιοχής να ξεκαθαρίσει πλέον οριστικά με νομοθετική ρύθμιση με βάση τη δικαστική απόφαση και με γνώμονα το κοινωνικό πρόσωπο που οφείλει να έχει μια κυβέρνηση προς όφελος των πολιτών της σε περιπτώσεις σαν αυτή, όπου αποδεικνύεται το δίκαιό τους.
Παράλληλα ο βουλευτής ζητά να μάθει εάν θα υπάρξει κάποια ρύθμιση για τα «ενοίκια» τα οποία καταβάλουν οι κάτοικοι της περιοχής στην Εκκλησία της Ελλάδος για να διατηρούν το δικαίωμα να διαμένουν στα σπίτια τους.
Και ο Ψινάκης υπέρ τους
Η απόφαση του Δήμου Μαραθώνα (στον Δήμο αυτόν ανήκει η επίμαχη έκταση) να στηρίξει τα αιτήματα των 72 οικογενειών δεν είναι τυχαία. Γιατί, για την υπόθεση αυτή έχει ενδιαφερθεί και δεσμευθεί εδώ και αρκετό καιρό και ο δήμαρχος Μαραθώνα, κ. Ηλίας Ψινάκης. ο οποίος έχει δείξει μεγάλη κατανόηση στο πρόβλημα των ανθρώπων αυτών.
Μάλιστα στις συναντήσεις του με τον μαχητικό πρόεδρο του Συλλόγου Αποκατάστασης Ιδιοκτητών Ακινήτων Γεροτσακούλι κ. Νίκο Σοφιανόπουλο, έχει εξηγήσει πως ο Δήμος Μαραθώνα θα σταθεί στο πλευρό τους.
Για το θέμα έχει ενημερωθεί και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιώργος Πάντζας ο οποίος πριν από λίγες ημέρες είχε δεχθεί στη Βουλή τον κ. Σοφιανόπουλο και δήλωσε πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να περάσει νομοσχέδιο που να λύνει το χρόνιο αυτό πρόβλημα.
Μια υπόθεση που κρατά στα χέρια του ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και αφορά 75 οικογένειες (περισσότερα από 300 άτομα) σε οικισμό στη Νέα Μάκρη, ανάβει «φωτιές».
Οι κάτοικοι, καταγγέλλουν ότι η Εκκλησία τους πετάει στο δρόμο, διώχνοντας από τα σπίτια τους, αφού η περιοχή του οικισμού τους, της ανήκει. Το ελληνικό Δημόσιο βέβαια, έχει εκφράσει διαφορετική άποψη, όπως και η Δικαιοσύνη, που έκρινε (Εφετείο Αθηνών 2579/2006) πως η έκταση ανήκει στο Δημόσιο.
Οι 72 αυτές οικογένειες –οι οποίες, αν κρίνει κανείς ακόμα και από τα καταλύματα στα οποία διαμένουν, είναι φτωχές- είναι καταπατητές. Και, αν είναι έτσι και αν η έκταση ανήκει στην Εκκλησία, η πρακτική της μάλλον έρχεται σε αντίθεση με την ιστορία της, όπου έχει μοιράσει τα οικόπεδά της (δις, μάλιστα, μια επί Όθωνος και μία μετά τη Μικρασιατική καταστροφή) σε ακτήμονες και φτωχούς.
Γιατί τώρα, η Εκκλησία της Ελλάδος έχει ασκήσει αγωγές εναντίον των κατοίκων μεμονωμένα, οι οποίοι μη αντέχοντας το κόστος αυτού του δικαστικού αγώνα για τη δικαίωση τους αναγκάζονται ουσιαστικά «εκβιαστικά», όπως καταγγέλλουν, να προχωρούν σε συμβιβασμούς δεχόμενοι τους όρους της Εκκλησίας που τους ζητά οικονομικά ανταλλάγματα για να μένουν στα σπίτια τους!
Υποστηρικτές
Στις 18 Μαρτίου, οι κάτοικοι της περιοχής και μέλη του τοπικού Συλλόγου δημοσιοποίησαν μια ανοικτή επιστολή προς τη νέα κυβέρνηση εκφράζοντας την ελπίδα ότι αυτή θα τείνει χείρα βοηθείας προς τις 72 οικογένειες.
Στην επιστολή – παρέμβαση αυτή αναφέρονται τα εξής: «Αγαπητοί φίλοι και φίλες, για κάποιους από εσάς που δεν γνωρίζετε το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ενδελεχώς, πιθανά να φαντάζει ως ιδιαίτερα σκληρή, η στάση που κρατά η εκκλησία της Ελλάδας απέναντι μας, δεδομένου ότι αμαυρίζει το κοινωνικό πρόσωπο (προσωπείο κατ’ εμάς) που θέλει να επιδεικνύει στο πλατύ κοινό.
Μετά όμως από συνεχείς διώξεις, εκβιασμούς που έχουμε υποστεί και υφιστάμεθα ακόμη και σήμερα, είναι ξεκάθαρο ότι όλα αυτά γίνονται γιατί η δικαίωση μας στα δικαστήρια θα αποτελέσει ορόσημο για να ανακοπεί ανά το Πανελλήνιο η διεκδίκηση εκτάσεων από την εκκλησία που ποτέ δεν της ανήκαν. Αυτή η προσέγγιση καταδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος που διαιωνίζεται σχεδόν ένα αιώνα, καθώς αγγίζει τον πυρήνα της σχέσης Κράτους – εκκλησίας δηλαδή το ιδιοκτησιακό».
Ήδη ο Δήμος Μαραθώνος στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της 27/02/2015 έλαβε απόφαση (υπ’αριθμ. 45/2015) στήριξης του αιτήματος των κατοίκων. Παλαιότερα, και η Νομαρχία Ανατολικής Αττικής είχε αναγνωρίσει δίκαιο στα αιτήματα των κατοίκων με την υπ’αριθμ. 70/07 Πρακτικό Νο8 απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Παρά όλα τα παραπάνω όμως, η Εκκλησία της Ελλάδος προχώρησε στην αστήρικτη κι απαξιωτική για την ίδια την Ελληνική Δικαιοσύνη κίνηση να δηλώσει την έκταση αυτή στο Κτηματολόγιο ως δική της, αγνοώντας τις δικαστικές αποφάσεις. Και μάλιστα, να εισπράττει ενοίκια από κατοικούντες σε έκταση που δεν της ανήκει!
Στη Βουλή
Για τους κατοίκους της περιοχής Γεροτσακούλι της Νέας Μάκρης, ερώτηση κατέθεσε στη Βουλή προς τον υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Π. Λαφαζάνη, ο βουλευτής Αττικής των ΑΝ.ΕΛ. Π. Χαϊκάλης.
Ο βουλευτής επικαλείται πληροφορίες του Τομεάρχη Ανατολικής Αττικής του κόμματος Δημήτρη Καραγεωργίου «κατόπιν ενδελεχούς ενημέρωσης επί του θέματος από το «Σύλλογο Αποκατάστασης Ιδιοκτητών Ακινήτων Γεροτσακούλι Αγ. Ανδρέα δήμου Νέας Μάκρης» («καλλικράτειος» δήμος Μαραθώνος πλέον)».
Ο κ. Λαφαζάνης ερωτάται από τον κ. Χαϊκάλη εάν έχει υπάρξει πρόβλεψη ώστε το ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιοχής να ξεκαθαρίσει πλέον οριστικά με νομοθετική ρύθμιση με βάση τη δικαστική απόφαση και με γνώμονα το κοινωνικό πρόσωπο που οφείλει να έχει μια κυβέρνηση προς όφελος των πολιτών της σε περιπτώσεις σαν αυτή, όπου αποδεικνύεται το δίκαιό τους.
Παράλληλα ο βουλευτής ζητά να μάθει εάν θα υπάρξει κάποια ρύθμιση για τα «ενοίκια» τα οποία καταβάλουν οι κάτοικοι της περιοχής στην Εκκλησία της Ελλάδος για να διατηρούν το δικαίωμα να διαμένουν στα σπίτια τους.
Και ο Ψινάκης υπέρ τους
Η απόφαση του Δήμου Μαραθώνα (στον Δήμο αυτόν ανήκει η επίμαχη έκταση) να στηρίξει τα αιτήματα των 72 οικογενειών δεν είναι τυχαία. Γιατί, για την υπόθεση αυτή έχει ενδιαφερθεί και δεσμευθεί εδώ και αρκετό καιρό και ο δήμαρχος Μαραθώνα, κ. Ηλίας Ψινάκης. ο οποίος έχει δείξει μεγάλη κατανόηση στο πρόβλημα των ανθρώπων αυτών.
Μάλιστα στις συναντήσεις του με τον μαχητικό πρόεδρο του Συλλόγου Αποκατάστασης Ιδιοκτητών Ακινήτων Γεροτσακούλι κ. Νίκο Σοφιανόπουλο, έχει εξηγήσει πως ο Δήμος Μαραθώνα θα σταθεί στο πλευρό τους.
Για το θέμα έχει ενημερωθεί και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιώργος Πάντζας ο οποίος πριν από λίγες ημέρες είχε δεχθεί στη Βουλή τον κ. Σοφιανόπουλο και δήλωσε πως θα κάνει ό,τι μπορεί για να περάσει νομοσχέδιο που να λύνει το χρόνιο αυτό πρόβλημα.
1916-2015
-
sickness4
- Δημοσιεύσεις: 601
- Εγγραφή: Τετ 14 Ιαν 2015, 15:20
- Has thanked: 6 times
- Been thanked: 5 times
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 239 επισκέπτες