bullis έγραψε:Με αγχώνει λίγο ο Μάρκος με το χρονοδιαγραμμα
Νομίζω ότι πάντα μαθαίνεις (αν θέλεις να μαθεις), κάνοντας μαθαίνεις και εμπειρικά και (κυρίως) δημιουργείς, το έχειν όμως παρόλο που έχει ποτιστει και ριζώσει μέσα μας δεν είναι πάντα και για όλους ζητούμενο. Όλοι οι μεγάλοι της ανθρωπότητας που γνωρίζω (Ιησούς, βούδας, σωκρατες αλλά κ σύγχρονοι.. Μαντέλα, Γκάντι
) δεν είχαν τίποτα και δεν είναι σίγουρα γνωστοί για την υλική περιουσία τους. Σίγουρα "είχαν" ψυχική ποιότητα ιδιαίτερη αλλά αυτό ακούγεται περισσότερο ως "είναι" πάρα ως "έχειν"
Απλά (συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μου) έχουμε δεθεί πολύ στην ύλη και καθορίζουμε την ύπαρξη μας από αυτη, τόσο που πολλές φορές της αφιερώνουμε τη ζωή μας ολόκληρη
Με τα αποτελέσματα που ζούμε σήμερα κάθε μέρα στη ζωή μας
Δηλαδή καλά τα λέει ο Μάρκος ως στρατηγική για το παιχνίδι που παίζεται (εφόσον καταλήγει στο έχειν) αλλά δεν ξέρω αν είναι το σωστό παιχνίδι
Χαχα!
Πράγματι φαίνεται κάπως αγχωτικό και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να βάζεις "πρόγραμμα" στη ζωή..
Συμφωνώ ως προς το "εχειν" που λες.
Δε νομίζω να το εννοούσε μόνο απο υλικής απόψεως.
Πιθανόν να το λέει ως γενικότερη κατοχή (εμπειρίες, γνώσεις, αγαθά κτλ).
Τα πρώτα δύο που λέει (μάθηση και πράξη), θεωρώ ότι έχουν βαση και από "βιολογικής" πλευράς να το πω.
Είναι γνωστό ότι όσο πιο νεος είσαι τόσο πιο εύκολα απορροφάς γνώση. Μυαλό σφουγγάρι που λέμε.
Και αντίστοιχα "στα 30" έχεις κάποια βασικό επίπεδο εμπειριων, γνώσεων και κυρίως τη σωματική ενέργεια να πράξεις.
Αυτό με τα 20 και 30 δεν τα βλέπω αυστηρά από χρονικής απόψεως, μιας και πλέον ο ανθρωπος ζει περισσότερο και (συνήθως) υπό λιγότερες σωματικες κακουχίες απ'οτι οι αρχαίοι.
Οπότε αντίστοιχα μετατοπίζονται χρονικά και αυτά τα "βιολογικά όρια".
Έχουμε ένα χρονικό μαξιλαράκι αν θες.
Το σημαντικό κατ'εμέ από αυτό το απόφθεγμα είναι να μην είμαστε οκνηροι και να προσπαθούμε να είμαστε παραγωγικοί και δημιουργικοί ως άνθρωποι. Για τον εαυτό μας πάνω από όλα.
Διότι κάνεις δεν εγγυάται ότι αυτά που μπορείς να μάθεις και να πράξεις σήμερα, θα έχεις και τη δυνατότητα να τα προσπαθήσεις αύριο, μεθαύριο, σε 2 χρόνια.
Αυτό που κάποιοι λένε "αναβολή = ματαιωση".
Αγχωτικό μεν, αλλά είναι ένα δημιουργικό άγχος.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι ανάγνωσης αυτού του αποφθέγματος η αλήθεια είναι, απλά κάπως έτσι το εξέλαβα..
Κάτι άλλο πχ θα μπορούσε να ειναι ότι σου υποδηλώνει και υπενθυμιζει την αλληλουχία των δράσεων που πρέπει να ακολουθείς στη ζωή προκειμένου να καταφέρεις να "εχεις" κάτι.
Είτε υλικό, είτε πνευματικό είτε οτιδήποτε.
Πρώτα πρέπει να μάθεις, όπως κλασσικά πχ γίνεται μέσω λαθών.
Έπειτα να πράξεις/ μοχθησεις.
Εντέλει θα το αποκτήσεις, έστω σε καποιο επιπεδο τουλάχιστον.
Στάλθηκε από το SM-G960F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk