MEGAFONO
Δημοσιεύτηκε: Σάβ 13 Αύγ 2011, 11:14
BRIGATE NEROAZZURE ATALANTA 1976-2005
DI CANIO έγραψε:Το κείμενο το είχα ξαναβάλει στο ultrasupport το 2007, προοριζότανε και για την έντυπη μορφή του, σε αφιέρωμα που θα γινότανε για curva nord-eagles-irriducibili κλπ
Βέβαια από τότε έχει έρθει παρακμή στο οπαδικό σκηνικό της Lazio, για πολλούς λόγους...
Απλά ξαναμπαίνει για ένα αδερφό φιλορωμαίο που γράφει εδώ μέσα και μας έλεγε εχθές βράδυ σ'ένα μαγαζί, ότι εμείς είχαμε παλιότερα φιλία με Νάπολη.
Αντιθέτως, η Ρόμα είχε φιλία με Μίλαν, Νάπολη, Γιούβε στο παρελθόν..
Breve storia della Curva Laziale
Σύντομη ιστορία της CURVA NORD της LAZIO
Η ιστορία των οπαδών της Λάτσιο ξεκινάει στην Curva Sud(!!!) στα τέλη της δεκαετίας του 60, μετά την εξέγερση της νεολαίας το 68, όταν μικρές ομάδες από πιτσιρικάδες γύρω στα δεκάξι αρχίζουν να γεμίζουν τις εξέδρες του Ολύμπικο. Είναι οι πρώτοι Ultras, «παρεάκια» πιτσιρικάδων με περίεργα ονόματα: Tupamaros, Aquile, Ultras, Vigilantes, NAB, CAST, Marines. Γκρουπάκια όμως αδύναμα, ανώριμα και «ακατέργαστα», χωρίς σοβαρή οργάνωση, συνεπώς ανίκανα για να αποτελέσουν ικανή «πηγή οπαδισμού». Έτσι το 1971 ξεκινάει η ιστορία του πρώτου πραγματικά οργανωμένου γκρουπ ultras στην Ρώμη ανάλογο αυτής της λέξεως… είναι τα παιδιά του Μonteverde (περιοχή της Ρώμης) που ιδρύουνε τους COMMANDOS MONTVERDE LAZIO, οι οποίοι θα μετονομασθούνε σε C.M.L.’74 (λόγω του ενθουσιασμού για την κατάκτηση του πρωταθλήματος εκείνη τη χρονιά). Το 1976 όλα τα αυτόνομα μέχρι τότε γκρουπς οπαδών αποφασίζουν να ενωθούνε κάτω από ένα ενιαίο όνομα, έτσι δημιουργούνται οι G.A.B.A.(Gruppi Associati Bianco Azzurri), οι οποίοι τον επόμενο χρόνο, το 1977 θα «γεννήσουν» τους EAGLES SUPPORTERS. Ένα σύνδεσμο, με όνομα βρετανικής προέλευσης και ένα τεράστιο πανό 56 μέτρων, ο οποίος για πάνω από μια δεκαετία θα πάρει στις πλάτες του τόσο την οργάνωση του κόσμου της Λάτσιο, όσο και την ίδια την ομάδα, σε πολύ δύσκολες στιγμές για το σύλλογο. Το 1978 θα κάνουν την εμφάνισή τους στην Curva Sud οι VIKING, ο πιο πολιτικοποιημένος και σκληρός σύνδεσμος εκείνης της εποχής, με σύμβολο την περικεφαλαία των Βίκινγκς και τον διπλό τους πέλεκυ. Στις 28 του Οκτώβρη του 1979 (η πιο ντροπιαστική ημέρα για το ιταλικό ποδόσφαιρο) ήταν το ντέρμπυ της πρωτεύουσας με τη Ρόμα γηπεδούχο και τους 15.000 λατσιάλι να έχουν τοποθετηθεί στον τομέα των φιλοξενούμενων, στη Curva Nord όταν… η τελευταία, από τρεις συνεχόμενες ριπές φωτοβολίδων-αλεξίπτωτου, που εκτοξεύτηκαν από ένα 17χρονο ρομανίστα βρισκόμενο στην Curva Sud, σκότωσε τον VICENZO PAPARELLI, 33χρονο πατέρα δύο παιδιών, οπαδό της Λάτσιο. Τον ίδιο χρόνο οι EAGLES θα αποφασίσουν την μετακίνησή τους στην Curva Nord και θα ακολουθηθούν από το σύνολο των οργανωμένων, εκτός από τους Viking που θα μετακομίσουν και αυτοί δύο χρόνια μετά. Αν η δεκαετία του 80 ήταν η χειρότερη περίοδος για την Λάτσιο, σίγουρα δεν μπορεί κανένας να ισχυριστεί το ίδιο για το πέταλό της (Curva Nord) το οποίο θαυμάστηκε και αντιγράφθηκε από όλη την Ιταλία για τη θέρμη, το πάθος και την πρωτοτυπία του. Οι λατσιάλι εκείνη την περίοδο κάνουν πολύ σημαντικές αδελφοποιήσεις με τους οπαδούς της Μπάρι, της Τορίνο και της Tριεστίνα. Αν και τότε η ομάδα παραπαίει μεταξύ σκανδάλων, υποβιβασμών και διασυρμών, οι οπαδοί της κερδίζουν παντού και πάντα τη μάχη της εξέδρας: 20.000 στην Πίζα και στο Αρέτσο, 4.000 στο Ούντινε, με 80.000 στο Oλύμπικο για Lazio-Catania και Lazio-Vicenza, μέχρι να φτάσουμε στους 35.000 (δύο φορές) στα διπλά μπαράζ σωτηρίας-αποφυγής υποβιβασμού στη Νάπολι από serie B σε serie C1. Aν η Λάτσιο είναι σήμερα αυτή που είναι, αποτελεί επίτευγμα κυρίως των ασυναγώνιστων οπαδών της, οι οποίοι εκείνη την καταστροφική χρονιά του 1986 «κατέβηκαν στο δρόμο» σε μαζικά συλλαλητήρια, για να αποφύγουν τον υποβιβασμό της ομάδας στην Γ’εθνική.
Το 1987, σε ένα παιχνίδι Lazio-Padova, στην Curva Nord δεν κάνουν κερκίδα μόνο οι EAGLES SUPPORTERS, εμφανίζεται για πρώτη φορά το 10μετρο πανό, με την ιδιαίτερη γραμματοσειρά, των IRRIDUCIBILI, ενός καινούργιου γκρουπ, ρήξης και ανατροπής, στελεχωμένο από διαφωνούντα μέλη των E.S, που θα αλλάξει ριζικά τον τρόπο υποστήριξης της ομάδας από την κερκίδα και θα αποτελέσει τον «φάρο» για τους ultras όλης της Ιταλίας. Με την γρήγορη ενδυνάμωση των IRRIDUCIBILI, θα είναι αναπόφευκτες και οι κόντρες τους με τους κραταιούς μέχρι τότε EAGLES. Tα επόμενα χρόνια θα υπάρξει ραγδαία κλιμάκωση στις σχέσεις των δύο συνδέσμων και τα επεισόδια θα είναι επαναλαμβανόμενα. Το «νέο αίμα» των IRR θα επικρατήσει τελικά στο πέταλο έναντι των «παραδοσιακών» E.S. και θα πάρει το κουμάντο με την επιστροφή της ομάδας στο ανακαινισμένο Ολύμπικο, λόγω του ευρωπαϊκού της Ιταλίας το 1990. Οι EAGLES έχοντας πλέον περάσει στην παρακμή θα αποφασίσουν να διαλυθούν το 1992, έχοντας όμως προσφέρει τις μέγιστες υπηρεσίες στο σύλλογο για δεκαπέντε χρόνια. Μέσα από τους E.S οι λατσιάλι «ωρίμασαν» οπαδικά και ήταν έτοιμοι για μεγάλα πράγματα που μόνο οι IRR φαινόντουσαν ικανοί για να τους τα προσφέρουν. Έχοντας λοιπόν, από το 1992,οι IRRIDUCIBILI τον πλήρη έλεγχο στο πέταλο προχωρούν ανεμπόδιστοι στα σχέδια τους. Καταργούν τις εκδρομές με πούλμαν – συνοδεία αστυνομίας, τα τύμπανα, τα καπνογόνα, τα γιγάντια πανό, τις ντουντούκες και το κλασικό extreme ντύσιμο του γηπέδου που αποτελούσαν το «ιταλικό μοντέλο κερκίδας» και υιοθετούν το αντίστοιχο «βρετανικό»: εκδρομές με τραίνα, βανάκια και Ι.Χ, συνθήματα με αγγλικούς ρυθμούς που ξεκινούσαν αυθόρμητα από την κερκίδα χωρίς οργανωτή, εμφάνιση εκατοντάδων πλακάτ με σχέδια φτιαγμένα στο χέρι συνοδευόμενα από χιουμοριστικά, σαρκαστικά, ειρωνικά και υβριστικά σλόγκαν, στα κάγκελα αντί για τα γιγάντια πανό κρεμιούνται ατομικές σημαίες και οι οπαδοί εμφανίζονται πια με πιο casual look. Μετά από δύο χρόνια εφαρμογής αυτών των καινοτομιών αποφάσισαν να κάνουν μίξη των στοιχείων του βρετανικού και του ιταλικού μοντέλου με απίθανα αποτελέσματα. Το σύμβολο των IRR είναι ο Mister Enrich, λονδρέζικο κόμικ της δεκαετίας του 60 με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, την οργή και την αντίδρασή του σε κάθε τι που εκπορεύεται από το σύστημα, τον αγώνα του κόντρα στο «ρεύμα» και την αγάπη του στη διαφορετικότητα.
Με την έλευση του προέδρου Cragnotti η Λάτσιο καταφέρνει να βγει στην Ευρώπη και έτσι αν μέχρι τώρα η Curva Nord θαυμαζότανε σε όλη την Ιταλία, λόγω των Irriducibili, τώρα αυτό γινότανε από όλη την ήπειρο. Ήδη γεννιούνται σύνδεσμοι οπαδών άλλων ομάδων με το όνομά τους (Ιrriducibili Inter, Juve, Monopoli, Varese, Reggio Emilia). Με τη διάλυση των EAGLES SUPPORTERS διαλύονται και δύο ιστορικές αδελφοποιήσεις με τους οπαδούς της Τορίνο και της Μπάρι. Οι λατσιάλι τώρα κάνουνε ισχυρές φιλίες με τους οπαδούς της Ίντερ, της Βερόνα και της Άσκολι στην Ιταλία και στο εξωτερικό με αυτούς της Ρεάλ Μαδρίτης, της Τσέλσι και της Εσπανιόλ. Όλες οι συμμαχίες έχουν πολιτικό υπόβαθρο και είναι κάτι που όχι μόνο δεν το κρύβουν, αλλά πολλές φορές το προβάλλουν κιόλας. Βέβαια τα όρια ξεπεράστηκαν πολλές φορές, μέχρι και παίκτες έγχρωμοι της ομάδας(π.χ Άρον Βίντερ) αντιμετωπίζονται άσχημα από το πέταλο, για αυτό και εκτός από την γενική κατακραυγή που δέχεται η Curva Nord, έχει τεράστιο αριθμό απωλειών από συλλήψεις «κατά παραγγελία». Αν και καλό είναι η πολιτική να μένει έξω από τα γήπεδα, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στoυς λατσιάλι ό,τι μείνανε πιστοί στην (κακή ή καλή) ιδεολογία τους στη διάρκεια του χρόνου και δεν την αλλάζουν κάθε δεκαετία ανάλογα με την «μόδα» της εποχής και τη διεύθυνση του ανέμου όπως συνηθίζουν αρκετά πέταλα στην Ιταλία (Ρόμα, Μίλαν, Γιουβέντους κ.α)
Στις χωρογραφίες η C.N πρωταγωνιστεί και αναγκάζει την coca cola να χρησιμοποιήσει μία από τις εμπνεύσεις της σε διαφημιστικό της σποτ, ενώ ο ερχομός του εκκεντρικού Paul Gascoigne θα εκτοξεύσει την τρέλα του κόσμου. Το 1994 γίνονται πάλι δυναμικές κινητοποιήσεις από τους οπαδούς για να αποτρέψουν την πώληση της σημαίας της ομάδας, του Beppe Signori, στην Πάρμα έναντι 25.000.000.000 λιρετών, με αίσιο τέλος. Η Λάτσιο «πετάει» στην ευρώπη και οι οπαδοί της την ακολουθούνε παντού: 4.000 στο Ντόρτμουντ, 4.000 στη Βιέννη, 2.000 στη Μαδρίτη με την Αθλέτικο, 2.500 στο Λονδίνο με την Τσέλσι, 2.000 στη Μαδρίτη με τη Ρεάλ, 20.000 στο Παρίσι (τελικός ΟΥΕΦΑ), 15.000 στο Μπίρμιγχαμ (τελικός Κυπελλούχων) , 10.000 στο Μονακό (τελικός super cup) και 40 άτομα στο Βελιγράδι το 99 με την μυρωδιά των βομβαρδισμών στην ατμόσφαιρα.
Το πρωτάθλημα της σεζόν 1999-2000 αποτελεί την αποθέωση, 5.000 κατεβαίνουν ξανά στους δρόμους για να διαδηλώσουν την οργή τους για ένα ακόμα κλεμμένο πρωτάθλημα από την Γιουβέντους και θα συγκρουστούν βιαίως με οπλισμένους carabinieri με αποτέλεσμα πολλούς τραυματίες και αρκετούς συλληφθέντες. Τελικά η χρονιά θα λήξει με την κατάκτηση του scudetto, αλλά και του κυπέλλου, μέσα σε κλίμα οπαδικής υστερίας. Η χρονιά 2002-03 είναι σημαντική για τους Irriducibili, διότι συμπληρώνουνε 15 χρόνια στην υπηρεσία της ομάδας και για αυτό το λόγο θα τιμηθούνε από το σύλλογο με την απόσυρση της φανέλας με το Νο12, που δεν θα φοριέται πια από κανένα ποδοσφαιριστή, παρά μόνο από την Curva Nord! Εκείνη την περίοδο στο πέταλο της C.N εκτός από την ηγεμονική παρουσία των IRR υπάρχουνε οι παλιοί C.M.L. 74, οι VIKING, οι ULTRAS , η BANDA NOANTRI (νεανικό και extreme club) και το γκρουπ Anni 70. Στην κεντρική κερκίδα (tribuna Tevere) βρίσκονται οι VETERANI και στην Curva Sud η LEGIONE Mr.ENRICH και οι ARDITE SCHIERE. Το 1994 μετά από 25 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας διαλύονται οι Viking λόγω ελλείψεως διάδοχης κατάστασης, ενώ η Banda Noantri υπολειτουργεί λόγω των τεράστιων απωλειών που αντιμετωπίζει από το κυνηγητό της ιταλικής αστυνομίας. Οι Irriducibili και οι C.M.L 74 από τότε μείνανε ουσιαστικά μόνοι τους. Έχουν ανοίξει μέτωπο με τον πρόεδρο Lottito για την οικονομικά τραγική κατάσταση της ομάδας και την απώλεια όλων των καλών παικτών από τις οικονομικά δυνατότερες ομάδες του ιταλικού βορρά. H διαφορετικότητά τους (σε ιδεολογία και πράξεις) εξακολουθεί να ενοχλεί και το κυνηγητό από το ιταλικό κράτος συνεχίζεται, με αποτέλεσμα να στοχοποιηθούν και οι τέσσερις ηγέτες των IRR. Ο Toffolo, o Diabolik, o Yuri και o Paolo οδηγήθηκαν στις φυλακές για ανύπαρκτους λόγους, με προφανή σκοπό την εξόντωση των οργανωμένων οπαδών της Λάτσιο. Ευτυχώς μέχρι τώρα η Curva Nord της Ρώμης παραμένει δυνατή και αναμένει τους φυσικούς της ηγέτες πίσω στο πόστο τους.
NON MOLLARE MAI!!!
La storia continua… il FUTURO ci appartiene!!!
21/5/2007