Groundhopping

Κουβέντα για μπάλα
Άβαταρ μέλους
Scar
Δημοσιεύσεις: 1024
Εγγραφή: Δευ 13 Δεκ 2010, 04:30
Has thanked: 171 times

Re: Groundhopping

Δημοσίευση από Scar » Σάβ 03 Μαρ 2012, 18:40

ase min to anoikso tora :lol: kai na tan mono autoi!

pasvigroup
Δημοσιεύσεις: 1476
Εγγραφή: Τετ 16 Νοέμ 2011, 23:13
Has thanked: 332 times
Been thanked: 34 times

Re: Groundhopping

Δημοσίευση από pasvigroup » Παρ 11 Μάιος 2012, 15:52

Από την μια το Bergamo: Μια πόλη 120,000 ατόμων. Καταπράσινη και πανέμορφη σαν τα Γιάννενα. Με τα Βενετσιάνικα Τείχη στην μέση της πόλης στην κορυφή ενός λόφου και μέσα την ιστορική – γραφική - πανέμορφη παλιά πόλη, την Citta Alta. Μια πόλη πρωτοπόρα στους κοινωνικούς αγώνες αλλά και στους απελευθερωτικούς αγώνες από τον φασισμό το 1943-45.
Από την άλλη η Atalanta: Μια ομάδα χωρίς μεγάλες διακρίσεις. Σαν τον ΠΑΣ. Με οπαδούς όμως πασίγνωστους σε όλο τον κόσμο για τις ιστορικούς τους αγώνες (κοινωνικούς και μη) με τους Brigate Nerazzure Atalanta (γνωστοί και ως BNA) πρωτοπόρους στο κίνημα των Ultras όπως επίσης και του Support your Local Club mentality.
Οι επαφές είχαν ξεκινήσει πριν 1,5 χρόνo, στο ταξίδι κάποιων ΠΑΣολέδων στον αγώνα Bayern Munich – St. Pauli, οπού βρέθηκαν στην ίδια κερκίδα με αυτούς της Atalanta, να υποστηρίζουν την St. Pauli. Η γνωριμία είχε γίνει, η πρόσκληση υπήρχε για το Curva Sud που πλέον είχαν μετακομίσει (για λόγους που θα αναλυθούν αργότερα) οι πρώην-BNA και νυν Forever Atalanta. Πραγματικά το δίπτυχο Bergamo-Atalanta ήταν αρκετά δελεαστικό και απασχολούσε κάποιους από εμάς εδώ και μήνες. Η βολική ημερομηνία είχε βρεθεί και οι ετοιμασίες κράτησαν σχεδόν 2 μήνες. 6 Μαΐου και αντίπαλος η Lazio. Αγώνας υψίστης σημασίας όχι όμως αγωνιστικά αλλά περισσότερο για οπαδικούς λόγους και πολιτικούς.

Ξεκινήσαμε την Παρασκευή 4 Μαίου. Φτάνοντας στην πόλη, η πρώτη εντύπωση που σου δημιουργείται είναι ότι η πόλη ζει στους ρυθμούς της τοπικής ομάδας. Παντού σημαίες. Σε μπαλκόνια σπιτιών, σε μπαλκόνια δημόσιων κτηρίων και ιδιωτικών επιχειρήσεων, σε μαγαζιά, ακόμα και σε τοίχους και φράχτες προστασίας. Η 2η εντύπωση ήταν τα συνθήματα στους τοίχους, κυρίως εναντίον του φασισμού-ρατσισμού αλλά και εναντίον των περιοριστικών μέτρων για τους οπαδούς (Tessera). Μετά από την περιπλάνηση μας στην Citta Alta, πετύχαμε την έναρξη της εβδομάδας ‘Citta Nerazzurra’, δηλαδή εβδομάδα της Μελανόμαυρης Πόλης…
Σε μια μεγάλη πλατεία στο κέντρο της νέας πόλης, είχαν στηθεί διάφορα κιόσκια της ομάδας και των χορηγών της, κιόσκια από διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις, από το επίσημο Club οπαδών της ομάδας, καθώς επίσης και ενός καταστήματος πώλησης προϊόντων της ομάδας. Η πλατεία γεμάτη κόσμο, με δυο ιστορικά πανό των οπαδών της τωρινής Curva Nord να δεσπόζουν πάνω από τον κεντρικό δρόμο και πάνω στα μπαλκόνια της δικής τους Νομαρχίας. Αργότερα ήρθαν και τα μεγάλα κεφάλια της Curva Nord, που δέσποζαν με τις γνωριμίες τους και τον αέρα που κινιόντουσαν ανάμεσα στα μέλη της ΠΑΕ. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Bocia. O παλιός ηγέτης των BNA, οργανωτής τους και σύμβολο της Support Your Local Team mentality. Βέβαια πλέον έχει απαγόρευση να πηγαίνει στο γήπεδο (Diffidati). Αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε να δίνει εντολές στα νεώτερα μέλη.

Το βράδυ του Σαββάτου βρεθήκαμε σε μια συναυλία των Los Fastidios στο κοινωνικό στέκι ‘Paci Paciana’, οπού με χαρά μας βρήκαμε αυτοκόλλητα του ΠΑΣ στους τοίχους.
Στην συναυλία γνωρίσαμε επίσης οπαδούς της Virtus Verona, της (αδερφοποιημένης) Ternana, έναν της Brescia (κρυφά, αφού υπάρχει μίσος μεταξύ των δυο ομάδων) και της St. Pauli. Εκεί οι φίλοι από την Curva Sud μας εξήγησαν τους λόγους διάλυσης των BNA (που μπορεί κανείς να βρει και στο βιβλίο ‘Το φαινόμενο των Ultras στην Ιταλία’ του Sebastien Louis, εκδ. Απρόβλεπτες), της α-πολιτικοποίησης του Curva Nord και της μετακόμισης των πρώην BNA στην Curva Sud. Εκεί μας είπαν και τα παράπονα τους για την κατάντια και την εμπορευματοποίηση του νυν-Curva Nord. Τέλος, δώσαμε ραντεβού στο γήπεδο στις 13.30 έξω από την Curva Sud.

Tην Κυριακή το πρωί είχε αγώνα δρόμου 10km διοργανωμένο από το επίσημο Club των φίλων της Atalanta για φιλανθρωπικούς σκοπούς, H πόλη στα μπλε και περίπου 10,000 δρομείς όλοι με μπλούζες της ομάδας έτρεξαν και έδωσαν τον οβολό τους, δείχνοντας τους στενούς δεσμούς της πόλης και της τοπικής κοινωνίας με την ομάδα.
Καθυστερημένοι φτάνουμε στο γήπεδο, παλιακό και σχεδόν-κλουβί. Από παντού συρρέει κόσμος. Ξαφνικά περίπου 200-300 πιτσιρικάδες φτάνουν με πορεία παρέα με τους δασκάλους τους.
Μπαίνουμε στο γήπεδο, γνωρίζουμε και άλλους ultras. Ακολουθεί ανταλλαγή υλικού, φωτογραφίες μαζί και ανταλλαγή απόψεων. Σαφώς και στο Nord τα μέλη ήταν πιο πολλά και πιο νέα. Όμως εδώ εμείς μιλάγαμε με την ζωντανή ιστορία ενός από τα πιο ιστορικά group οπαδών (ΒΝΑ), με την δικιά του ιστορία στο οπαδικό κίνημα. Η αλήθεια είναι ότι περισσότερο ζηλέψαμε τα παλιά τους συνδεσμιακά προϊόντα παρά τα καινούρια. Φυσικά δεν μπορούσαν να τα δώσουν (ούτε καν σκεφτήκαμε να τα ζητήσουμε), αφού με αυτά είχαν γυρίσει την Ιταλία και είχαν γράψει ιστορία…

Το παιχνίδι σε λίγο ξεκινάει και όλο και περισσότερες σημαίες κάνουν την εμφάνιση τους. Σημαίες κάθε μορφής, κάθε σχεδίου και κάθε μεγέθους. Ξεχωρίζουν οι σημαίες της Ternana, που όπως είπαμε, είναι αδερφοποιημένη με την Atalanta. Φτάνουν και οι Laziali, καμιά εκατοστή και όλοι Tesserati, αφού ένα τέτοιο ταξίδι μόνο όσοι κατείχαν τέτοια κάρτα θα μπορούσαν να κάνουν. Θλίψη, αφού βλέπαμε το μέλλον των ελληνικών γηπέδων. Με 2-3 πανό της κακιάς ώρας και χωρίς πολύ όρεξη για φωνή και τσαμπουκάδες.
Οι ομάδες βγαίνουν στον αγωνιστικό χώρο. Όλο το γήπεδο στο πόδι. Το Curva Nord γεμίζει με άσπρα- μπλέ -μαύρα χαρτόνια κάτω από μια λινάτσα που γράφει: Essere Atalantini Essero dentro…le bandiere non sono gli ottimi giocatori, ma uomini d’ esempio e ricchi di valori (Όταν είσαι στην Αταλάντα, σημαίες δεν είναι οι καλοί παίχτες, αλλά οι γεμάτοι ανδρεία άντρες-παραδείγματα). Πάνω στα χαρτόνια μπαίνουν και μερικές μεγάλες φανέλες από τους πρωτοκλασάτους παίχτες της ομάδας. Το coreo σχηματίστηκε. Η κερκίδα απέναντι από τους επίσημους, καλύπτεται με ένα τεράστιο κερκιδοπανό στα χρώματα της ομάδας. Η δικιά μας εξέδρα καλύπτεται με κίτρινα –κόκκινα- πράσινα καπνογόνα, με τις σημαίες και ένα τεράστιο σήμα της Atalanta. Που ζούμε;;; Σίγουρα όχι σε ένα ελληνικό γήπεδο…

Ο αγώνας αρχίζει. Το τραγούδι συνεχίζεται. Προς το τέλος του ημιχρόνου η Lazio, που ήταν καλύτερη σε όλο τον αγώνα, βρίσκεται να προηγείται. Οι οπαδοί της τρέχουν προς τα κάγκελα. Το ίδιο και εμείς. Η νεκρή ζώνη όμως είναι τόσο μεγάλη και τα κάγκελα τόσο ψηλά και απειλητικά που δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για περισσότερα. Ο ρυθμός πέφτει…Κάτι τύποι δίπλα μας, μας πιάνουν κουβέντα. Φαίνονται παλιές καραβάνες της δεκαετίας του 90’. Οι συζητήσεις γίνονται πλέον με αστεία και ανέκδοτα. Η ομάδα ανεβάζει ρυθμούς, παρασύροντας και την κερκίδα. Το ματς πλησιάζει προς το τέλος. Η Curva Sud βγάζει πάλι το τεράστιο πανό- σήμα. Η Lazio σε μια αντεπίθεση κάνει το 0-2. Πάλι τα ίδια. Ο αγώνας τελειώνει. Η κερκίδα χειροκροτεί για τελευταία φορά αυτή την χρονιά την ομάδα. Η χρονιά θεωρείται επιτυχημένη αφού η ομάδα κατόρθωσε να σωθεί παρά το (-5) με το οποίο ξεκίνησε η ομάδα. Οι Laziali ανεβαίνουν στα κάγκελα και αποθεώνουν την ομάδα τους. Αρχίζουν πάλι οι αντεγκλήσεις. Οι Laziali αρχίζουν τους φασιστικούς χαιρετισμούς του Μουσολίνι και φωνάζουν ‘Ντούτσε-Ντούτσε’. Απαντάμε με βρισιές και χειρονομίες (ακόμα και στα ελληνικά). Το γήπεδο αδειάζει, οι δρόμοι γεμίζουν με κόσμο με ανάμεικτα συναισθήματα. Λύπη για το τέλος μιας χρονιάς ακόμα και περηφάνια για το γεγονός ότι είναι Atalanta, με την ομάδα της πόλης τους. Πάνε στα μπαρ και τα εστιατόρια, να πιούνε μια τελευταία μπύρα ή ένα τελευταίο απεριτίφ. Φεύγουμε και εμείς με ανάμεικτα συναισθήματα. Ευχαριστημένοι για την εμπειρία, τις γνωριμίες μας και τους νέους ορίζοντες που ανοίξαμε αλλά και λυπημένοι, όταν κάνουμε τις αναπόφευκτες συγκρίσεις μεταξύ των δυο πόλεων, των δυο ομάδων και των δυο οπαδικών σκηνών. Ο φάρος όμως εμφανίστηκε…
περισσότερα στο http://sfapeirotan.blogspot.com/2012/05/bergamo.html
What a great day for football, all we need is some green grass and a ball.”

Άβαταρ μέλους
vaskos
Δημοσιεύσεις: 361
Εγγραφή: Τετ 15 Δεκ 2010, 16:00
Been thanked: 20 times

Re: Groundhopping

Δημοσίευση από vaskos » Παρ 11 Μάιος 2012, 22:00

αντι να κατσουν οι κυριοι να ψηφισουν ΠΑΣοκ
τρεχουν σε κατι μπεργκαμα για να δουν κατι αταλαντες :xartaeto
ειμαστε απο μεταλλο

Lad
Δημοσιεύσεις: 7404
Εγγραφή: Παρ 07 Ιαν 2011, 19:33
Τοποθεσία: η μαμά εδώ, ο μπαμπάς εκεί
Has thanked: 350 times
Been thanked: 11 times

Re: Groundhopping

Δημοσίευση από Lad » Σάβ 19 Μάιος 2012, 22:23

pani lamia fc... enough said
"ΟΥ ΠΟΣΟΙ ΑΛΛΑ ΠΟΥ"

pasvigroup
Δημοσιεύσεις: 1476
Εγγραφή: Τετ 16 Νοέμ 2011, 23:13
Has thanked: 332 times
Been thanked: 34 times

Re: Groundhopping

Δημοσίευση από pasvigroup » Δευ 01 Δεκ 2014, 09:21

Aυτή τη φορά ξέραμε οτι θα είναι διαφορετικά. Τόσο επειδή ο αγώνας ήταν πιο κρίσιμος, όσο και επειδή οι αντίπαλοι οπαδοί ήταν περισσότεροι και δυνατότεροι από την προηγούμενη φορά. Το 2012 http://sfapeirotan.blogspot.gr/2012/05/bergamo.html ήταν τελευταία αγωνιστική, εορταστική ατμόσφαιρα, μια καλή χρονιά, χωρίς άγχος για το αποτέλεσμα και καμιά διάθεση για αντιπαράθεση με τους ελάχιστους Lazziali (tesserati). Άλλωστε ο μεσημεριανός αγώνας δεν επέτρεπε καμιά κίνηση υπό τον άγρυπνο βλέμμα των καμερών.

Όμως τώρα... ήταν οι άλλοι από την πρωτεύουσα. Που είχαν δεχθεί την Κάρτα και που θα ταξίδευαν κατά εκατοντάδες. Ο αγώνας κρίσιμος, και για τους δυο, υπό το φως των προβολέων που βόλευε για κίνηση εναντίον των αντίπαλων οπαδών, ειδικά όταν αυτοί θεωρούνται ο άσπονδος εχθρός. Το κλίμα είχε δυναμιτιστεί από τη στιγμή που μαθεύτηκε ότι μαζί με τους Ρωμαίους θα ταξιδέψουν και Bresciani, ο έτερος άσπονδος εχθρός. Την περυσινή χρονιά είχαν γίνει εκτεταμένα επεισόδια στον ίδιο αγώνα. Επόμενο ήταν να υπάρχει εκ μέρους μας μια αγωνία και μια γλυκιά προσμονή για το ταξίδι, αλλά και το ντέρμπι εντός και εκτός γηπέδου.

Η φιλοξενία από τα παιδιά της Atalanta μας σκλάβωσε. Το βράδυ πριν το παιχνίδι περιείχε βόλτα στα δύο κοινωνικά κέντρα της πόλης, αυτοκόλλητα και μπλούζες για δώρο, άφθονο αλκοόλ και δείπνο 2 πιάτων συνοδευόμενο από άφθονο ντόπιο κρασί στα πλαίσια της ενίσχυσης της νεοφώτιστης αυτοοργανωμένης ποδοσφαιρικής ομάδας “Bergamo Antifa United”, γνωριμίες με τους ισπανούς ούλτρας και κάποιους ιταλούς diffidatti εξαιτίας των επεισοδίων της Αταλάντα με τη Βερόνα, συζητήσεις. Πολλές συζητήσεις, για το ποδόσφαιρο και διάφορα κοινωνικά θέματα.

Σάββατο πλέον, και αφού έγιναν οι βόλτες στην υπέροχη πόλη, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε για το γήπεδο. Για την ακρίβεια για το στέκι των Forever. Η ελληνική αργοπορία ενισχύθηκε από την αποφασή μας να κάνουμε μια στάση στέκι του Curva Nord. Αναμφισβήτητα, το κλίμα εκεί ήταν πιο επιφυλακτικό, μέχρις ότου να δοθούν οι απαραίτητες εξηγήσεις. Δεν είναι και λίγο να σκάνε μύτη κάποιες άγνωστες φάτσες ανάμεσα σε κάμποσες δεκάδες τσιταρισμένους ούλτρας, που αδημονούν για ξέμπαρκους Ρωμαίους... Η μπύρα ελάφρυνε το κλίμα και σύντομα γίναμε το “αξιοθέατο” των μπεργκαμάσκων. Σχεδόν όλοι περάσανε να δούνε τους “εξωγήινους” από τα Γιάννενα, που κάνανε τόσα χιλιόμετρα για την ομάδα τους. Μέσα σε αυτούς που μας απήυθυναν χαιρετισμό ήταν και εμβληματικές φιγούρες του ιταλικού οπαδικού κινήματος. Ανταποδώσαμε το σεβασμό στη διεθνή γλώσσα των οπαδών: κεράσαμε μπύρες. Η ώρα πέρναγε αστραπιαία. Μια στάση στην trattoria και βουρ για το στέκι των Forever. Εκεί, το κλίμα σαφώς πιο φιλικό, φάτσες οικείες και γνώριμες, νέες χαιρετούρες και κεράσματα και η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε, οπότε έπρεπε να επιστρέψουμε στο γήπεδο. Πικρή αίσθηση να φεύγεις από το στέκι τους και πίσω σου να παραμένουν οι diffidatti... Kάποιοι από εμάς είχαν την ευκαιρία να πάνε με τον ''Γλυκάνισο'' και το αμάξι του, ο οποίος κάθε δεύτερη Κυριακή κάνει 450 χλμ από την Ανκόνα για να πάει στο γήπεδο και μετά πάλι πίσω. Μπορεί το προσωπό του να έδειχνε καταβεβλημένο από τις καταχρήσεις, όμως κανείς μας δεν πίστευε οτι ήταν μόνο 49 χρονών και οτι πήγαινε στο γήπεδο με φυσοκάλαμο και κανονικά βελάκια...

Έξω από το γήπεδο, σε απόσταση αναπνοής από το πεταλάκι των φιλοξενουμένων και η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι. Ιταλοί ματατζήδες με την οκά, 5 θωρακισμένα οχήματα που είχαν επιστρατευτεί για την περίσταση, digos με πολιτικά και το χαρακτηριστικό μπλε κράνος, σειρήνες, ελικόπτερο, αγωνία και συγκεχυμένες πληροφορίες για το κονβόι των ρωμαίων που καταφθάνουν. Κι άλλες μπύρες, από μαγαζί σε μαγαζί. Κι άλλες γνωριμίες, μας συστήνουν σε έναν από τους ιδρυτές των Wild Kaos, ιστορικό γκρουπ του Bergamo. Το σκοτάδι δεν έχει πέσει ακόμα και τα πράγματα φαντάζουν ήρεμα...

Έφτασε επιτέλους η στιγμή να μπούμε στο γήπεδο και στο πεταλό μας. Πρώτη στάση στον πάγκο με το καινούριο συνδεσμιακό υλικό των Forever. Δεύτερη στάση στα διαχωριστικά κάγκελα για τις παραδοσιακές αντεγκλήσεις με όσους ρωμαίους είχαν ήδη μπει. Και ξαφνικά, ακούμε γιουχαρίσματα, οπότε καταλαβαίνουμε οτι μπαίνει η Roma για προθέρμανση. Τρίτη στάση στα πλέξιγκλας προκειμένου να βρίσουμε τους μανωλά και τοροσίδη. Δυο παίχτες που έχουν συνδεθεί, όσο λίγοι, με το διεφθαρμένο σύστημα του ελληνικού ποδοσφαίρου, το κατεστημένο του μαρινάκη, την εθνική ομάδα της επο, του ρεχάγκελ, των μανατζαραίων, των δημοσιογράφων κλπ. Ειδικά για τον μανωλά, ήταν μεγαλύτερη η επιθυμία μας για ξεφτίλισμα, ακριβώς επειδή είχε ξεπουλήσει την ομάδα του για τα λεφτά του μαρινάκη πριν 2 χρόνια. Πρώτο θέμα στα τριγωνάκια της προθέρμανσης της Roma έγιναν οι παλαβοί που βρίζουνε στα ελληνικά. Η αγαπημένη ελληνική φράση “μαλάκα” σύντομα γέμιζε το στόμα των ιταλών που μας περιστοιχίζαν. Και για να μην μένουνε απορίες, εξηγήσαμε στους μανωλά-τοροσίδη πως η αγαπημένη μας ομάδα είναι ο ΠΑΣ. Μην τύχει -δηλαδή- και κατηγορήσουν άλλους...

Ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν το σφύριγμα της έναρξης και το coreo έχει στηθεί. Παντού ασημένια χαρτόνια που αντανακλούν το φως των προβολέων, πολύ όμορφο θέαμα με τα καπνογόνα, με ένα τεράστιο πανό στην Nord που έγραφε ''Υou will never walk alone'' και 3 μεγάλα στην Sud που στα ιταλικά έγραφαν: ''Μαγική Αταλάντα νίκησε για μας-Εμείς θα τραγουδάμε ως τον θάνατο- Forza Atalanta''. Και πράγματι η Αταλάντα ξεκινάει πολύ καλά, σκοράροντας στο πρώτο λεπτό και με εμάς να έχουμε χαθεί στο τσούρμο που έχει σκαρφαλώσει στα διαχωριστικά για να πικάρει τους ρωμαίους. Μετά από 5-6 λεπτά έχουμε και δοκάρι, για να τελειώσει το ματς, αλλά ατυχία. Είναι η ώρα που μπαίνουν και οι τελευταίοι οπαδοί της Roma, που σαφώς ήταν και οι πιο εκδηλωτικοί. Σίγουρα επρόκειτο για τα μπουμπούκια της πρωτεύουσας. Τα καπνογόνα τους έρχονται προς την κερκίδα μας, αλλά κανείς δεν τα γυρίζει πίσω. Θες οι κάμερες πάνω από τα κεφάλια μας, θες το μικρό της πόλης που όλοι γνωρίζουν όλους; Ποιος ξέρει. Άσε που οι περισσότεροι του γκρουπ μόλις τώρα αρχίζουν να γυρίζουν από την τιμωρία τους (diffida). H μπάλα πόρνη, ως γνωστόν, και έτσι πριν το ημίχρονο η Roma έχει γυρίσει το σκορ στο 1-2. Ημίχρονο πλέον, και εμείς να απαντάμε με επιχειρήματα... στους φασίστες που φωνάζουν Duce-Duce και χαιρετάνε ναζιστικά. Στο 2ο ημίχρονο το σκορ δεν αλλάζει, παρά τις ευκαιρίες μας. Όπως δεν αλλάζει και η κατάσταση στην εξέδρα με τις αντεγκλήσεις. Ο αγώνας λήγει, με τους παίχτες και τους οπαδούς της Roma να πανηγυρίζουν σαν να πήραν πρωτάθλημα. Έτσι κι αλλιώς είχαν να κερδίσουν πέντε χρόνια στο Bergamo, οπότε δικαιολογούνται. Ξαφνικά φεύγει ο Μανωλάς από τους υπόλοιπους και έρχεται στη μεριά μας, στέλνοντας μας ειρωνικά φιλιά και μπινελίκια. Τρανή απόδειξη ότι χαλάστηκε που κάποιοι από την χώρα του δε τρέφουν ίχνος σεβασμού προς το προσωπό του και σε αυτό που αντιπροσωπεύει.

Τίτλοι τέλους και εμείς ποζάρουμε για την αναμνηστική φωτογραφία. Βγαίνουμε με τους carabinieri να έχουν κάνει τείχος με τα σκυλιά, τα θωρακισμένα με ανοιχτούς τους φάρους και φουλ αρματωμένα, με τον χώρο πλημμυρισμένο από digos. Οι Atalantini αρχίζουν και σπάνε σιγά-σιγά. Περίεργη ησυχία και ηρεμία. Αργότερα θα μαθαίναμε πως η αυτοκινητοπομπή των ρωμαίων δεν πορεύτηκε άνευ εμποδίων. Η τοπική εφημερίδα, στην ηλεκτρονική της έκδοση, κάνει λόγο για 10 τραυματίες αστυνομικούς και 6 συλληφθέντες οπαδούς της Αταλάντα. Έχουμε φτάσει πλέον στο στέκι των Forever και ο θόρυβος του ελικοπτέρου δε λέει να κοπάσει. Κέρασμα μπύρες τόσο από πλευράς μας, όσο και από αυτούς, κέρασμα φαγητό (η καλύτερη μακαρονάδα που έχουμε φαεί ποτέ). Γνωριμίες με οπαδούς και τις οικογενειές τους, με άτομα που έχουν να πατήσουν στο γήπεδο από τότε που διαλύθηκαν οι BNA, αλλά που φοράνε ακόμα περήφανα τα ρούχα τους. Άτομα που έχουν επισκεφτεί τους Zapatistas, μέλη της αλλοτινής πρωτοβουλίας “El estadio del Bae”.

Η ώρα έχει περάσει όμως, ακολουθώντας τους δικούς της επαναλαμβανόμενους κανόνες. Πρέπει να φύγουμε. Τελευταίες χαιρετούρες μέσα σε κλίμα συγκίνησης, ειδικά από το μέρος μας, αφού αισθανόμαστε υπόχρεοι από μια τέτοια φιλοξενία. Δίνουμε ραντεβού για την επόμενη φορά και ίσως αυτό να είναι το μόνο χαρούμενο αίσθημα εκείνη την στιγμή.

Υ.Γ. τοροσίδη μας έθιξες. Περιμέναμε και από σένα μια τέτοια αντιμετώπιση. Δεν μας έκανες την τιμή όπως ο κωστάκης. http://sfapeirotan.blogspot.gr/
What a great day for football, all we need is some green grass and a ball.”

Άβαταρ μέλους
kourniaxtos
Δημοσιεύσεις: 775
Εγγραφή: Δευ 22 Νοέμ 2010, 19:54
Τοποθεσία: rudeboy town
Has thanked: 84 times
Been thanked: 1 time

Re: Groundhopping

Δημοσίευση από kourniaxtos » Τετ 17 Δεκ 2014, 18:56

re gkantemides 0/2 tous phgate? :lol:
panai xasis kai founta

pasvigroup
Δημοσιεύσεις: 1476
Εγγραφή: Τετ 16 Νοέμ 2011, 23:13
Has thanked: 332 times
Been thanked: 34 times

Re: Groundhopping

Δημοσίευση από pasvigroup » Τετ 08 Νοέμ 2017, 20:11

ΑΠ' ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ , ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΙΟ ΔΙΠΛΑ.....

Ο πιο «τρελός» από εμάς κάθισε λιγότερο από 24 ώρες στη Λευκωσία. Οι «τυχεροί» της υπόθεσης είχανε και ανέσεις: δύο διανυκτερεύσεις, παρακαλώ, σε ένα φιλόξενο σπίτι στην παλιά πόλη, η αυλή του οποίου ατένιζε βουβά την πράσινη γραμμή που τέμνει το νησί. Τις προηγούμενες φορές που είδαμε την αγαπημένη μας Αταλάντα κοιμηθήκαμε στα hostel του Μπέργκαμο, αλλά τότε επρόκειτο για εντός έδρας αγώνες για τις υποχρεώσεις της ομάδας στο campionato.

Εικόνα

Η ευτυχής κατάληξη της περυσινής χρονιάς και η επακόλουθη απευθείας έξοδος στους ομίλους του Εuropa League, ύστερα από 26 ολόκληρα χρόνια ευρωπαϊκής φαγούρας, μάς έκανε να ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας από το καλοκαίρι. Επιπρόσθετα, η απογοήτευση από την μη επανάληψη των περυσινών εκδρομών σε Νορβηγία και Ολλανδία, όπου υποστηρίξαμε την πρώτη μας αγάπη τον ΠΑΣ, αποτέλεσε ακόμα ένα κίνητρο για αυτό το ταξίδι. Όσο κι αν προσπαθήσαμε να τα οργανώσουμε, οι εκπλήξεις φρόντισαν να μας συναντήσουν…
Η ηλεκτρονική πλατφόρμα για το κλείσιμο των εισιτηρίων μας έριξε μιας πρώτης τάξεως πόρτα: επιτρεπόταν η αγορά έως 2 τεμαχίων, αφού έδινες μέχρι και τον αριθμό ταυτότητας με την οποία θα ταξίδευες. Με την ίδια ακριβώς ταυτότητα έπρεπε να πας στα εκδοτήρια του γηπέδου στο… Μπέργκαμο, για να παραλάβεις τα μαγικά χαρτάκια. «Γαμημένη γραφειοκρατία», αναφωνήσαμε, «θα σε ξεπεράσουμε με το βαλκανικό τρόπο…», ελπίζοντας στην εντροπία που εκρήγνυται έξω από τα γήπεδα καθ’ όποτε καταφτάνουν τα καραβάνια των ούλτρας. Άλλωστε τα αεροπορικά ήταν ήδη πληρωμένα και η ακύρωση δεν έπαιζε ως ενδεχόμενο…

Η προσγείωση στο μεγάλο νησί με τις 2 κυβερνήσεις, τους 6 στρατούς, τις χιλιάδες offshore και τα αμέτρητα πλυντήρια που ξεπλένουν τα πάντα εκτός από ρουχισμό, επέτεινε την ανεμελιά που είχαμε γύρω από το πρόβλημα «ανεύρεση εισιτηρίου». Οι συζητήσεις με τους ντόπιους γύρω από την ιστορία και την πολιτική κατάσταση της Κύπρου έφτασαν σχεδόν να μας κάνουν να ξεχάσουμε το λόγο του ταξιδιού μας. Από την άλλη, οι λιχουδιές και τα ποτά, αλλά ακόμα περισσότερο οι πολυποίκιλες γεωγραφικές αφετηρίες απ’ όπου αντλούσαν τα θελκτικά χαρακτηριστικά τους οι πανέμορφες γυναίκες του νησιού, δυσκόλευαν ακόμα περισσότερο την ειδικότερη συζήτηση περί μπάλας.

Η επαναφορά στη στρογγυλή θεά θα ερχόταν, σχεδόν λυτρωτικά, μέσα από ένα… βιβλίο, που όλοι μας είχαμε κατά το παρελθόν διαβάσει. Οι οργανωμένοι της Ομόνοιας, μια μέρα πριν το ματς, φιλοξένησαν στο σύνδεσμο τους το συγγραφέα του βιβλίου «Το φαινόμενο των ultras στην Ιταλία». Οι «τυχεροί», που λέγαμε και παραπάνω, θυμήθηκαν από τα χείλη του Σεμπαστιάν Λουί το ιδιαίτερο κεφάλαιο που αναφερόταν στην Αταλάντα και την προσφορά των Μπεργκαμάσκων στη διατήρηση της κουλτούρας του να υποστηρίζει κανείς την ομάδα της πόλης του. Η αναφορά στην tifoseria της Αταλάντα μάς έκανε να νιώθουμε περήφανοι που θα αποτελούσαμε κομμάτι της ακριβώς την επόμενη μέρα.

Το ματς ήταν στις 20:15. Σαν οπαδοί που σεβόμαστε τον εαυτό μας βρεθήκαμε από νωρίς στα καφενεία και τα φαγάδικα της πόλης. Στα στενά σοκάκια της νότιας Λευκωσίας πετύχαμε κάποιους ιταλούς που δεν ταξίδευαν με τα 3 τσάρτερ. Πέσαμε πάνω τους ρωτώντας στα αγγλικά για εισιτήρια και μας απάντησαν στα… ελληνικά πως θα προσπαθούσαν να κάνουν κάτι για εμάς. Δουλεύανε εδώ και χρόνια στην Αθήνα, ξέρανε αρκετά καλά να χειρίζονται τη γλώσσα και το σκληρό αλκοόλ, αλλά αδυνατούσαν να πιστέψουν πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν χωριατάκια από τα Γιάννινα που ταξίδεψαν ως εκεί για τον ίδιο ακριβώς λόγο με το δικό τους. Τους ίδιους πεζόδρομους διέσχισαν μετά από λίγο κάτι ιταλιάνικα μοντελάκια με κουστούμια της ομάδας. Ήταν προφανές ότι ήταν υπάλληλοι της ΠΑΕ. Ξανά καταπάνω εμείς, σε αναζήτηση εισιτηρίων. Η απάντηση ξεκάθαρη, σε σπαστά αγγλικά: «Όσα εισιτήρια δεν πουλήθηκαν στο Μπέργκαμο επέστρεψαν στον Απόλλωνα Λεμεσσού».

Την ίδια ακριβώς αρνητική απάντηση, διανθισμένη με διάφορα καλοπιασίματα και μπούρδες, θα ακούγαμε από πολλά χείλη τις 3 ώρες που παλεύαμε έξω από το βορινό πέταλο του Γ.Σ.Π. Είχαμε φτάσει με ταξί ήδη από τις 5 το απόγευμα, αφενός για να δούμε την άφιξη των 10 πούλμαν που θα έφερναν αυτούς που ταξίδεψαν αεροπορικώς, αφετέρου για να διερευνήσουμε την πιθανότητα μαντραπήδας ή θαύματος. Ο υπεύθυνος εισιτηρίων των γηπεδούχων μας παρέπεμπε στην Αταλάντα. Οι κουστουμάτοι της ΠΑΕ στους κουστουμάτους της ασφάλειας της Αταλάντα. Με τη σειρά τους αυτοί τα ρίχνανε στην Ουέφα και μας παρέπεμπαν στην ασφάλεια του γηπέδου. Μετά από μια σύσκεψη ανακοινώθηκε πως κανείς επιπλέον θεατής δε θα έμπαινε στο πέταλο και πως ο τομέας 406 θα μπορούσε να φιλοξενήσει όσους δεν είχανε ταξιδέψει από το Μπέργκαμο. Σχεδόν 70 φίλαθλοι της ομάδας, η ενδυμασία των οποίων δεν παρέπεμπε σε «αρρωστάκια», ακολούθησαν ευλαβικά τις αποφάσεις της σύσκεψης, πληρώνοντας 50 ολόκληρα ευρώ -30 παραπάνω απ’ ότι στο πέταλο- για μια θέση στο πάνω διάζωμα της δυτικής κερκίδας. Λεφτά για μαλακίες δε δίναμε, η 406 απείχε από τον πυρήνα, οπότε ελπίζαμε να χαθούμε μέσα στο πλήθος των ούλτρας που από στιγμή σε στιγμή θα καταφθάνανε. Απομείναμε μαζί με τα παιδιά που είχανε έρθει από Θεσσαλονίκη να περιμένουμε…

Ξάφνου οι μοτορόλες των μπάτσων πήρανε φωτιά. Τα ΜΑΤ παρατάχθηκαν. Η αλητεία του Μπέργκαμο είχε σταματήσει τα πούλμαν 1 χλμ περίπου πριν το γήπεδο, συγκρότησε πορεία και ερχόταν προς το γήπεδο έτοιμη να αντιμετωπίσει κάθε πιθανό κίνδυνο. Γουρλώσανε τα μάτια μας όταν είδαμε ένα ανθρώπινο ποτάμι να ξεπροβάλει μέσα από τα σκοτάδια του πάρκινγκ. Δυνατός παλμός, συνθήματα και τα παραπλανητικώς αθώα μαύρο μπλε σημαιάκια, με την άκαμπτη πράσινη πλαστική σωλήνα σε κάθε ζευγάρι χεριών. Η ταχύτατη παράταξη των security, με αυτούς της Αταλάντα στην πρώτη γραμμή, εξασθένησαν τις ελπίδες μας για είσοδο αλά ελληνικά. Η παρουσία και ιταλών μπάτσων με πολιτικά επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους μας: τα «κακά παιδιά» των ιταλικών γηπέδων είχαν στο παρελθόν δυσφημίσει αρκετά τη χώρα στο εξωτερικό, οπότε κάθε μετακίνηση προερχόμενη από την ιταλική χερσόνησο ήταν ελεγχόμενη μέχρι και του τελευταίου θεατή. Ουδείς εκ των ιθυνόντων ήθελε να προσθέσει τις αφεντιές μας σαν αστάθμητο παράγοντα στην εξίσωση της βραδιάς. Κάποιοι γνωστοί μας από το Μπέργκαμο, καθώς και κάποια κεφάλια της κερκίδας, παραλίγο να δίνανε μια λύση της τελευταίας στιγμής, αλλά η σύλληψη κάποιων ούλτρας με πυρσούς έστρεψε αλλού την προσοχή τους.

Το παιχνίδι ξεκίνησε με εμάς απ’ έξω και τσατισμένους. Τόσος κόπος, τόσα έξοδα θα πήγαιναν χαμένα; Δεν το βάλαμε κάτω. Ενεργοποιήσαμε κάποιες γνωριμίες που μας υπέδειξαν το σημείο των οργανωμένων και φασιστών οπαδών του Απόλλωνα και κόψαμε εισιτήριο για την απέναντι κερκίδα για να αποφύγουμε τυχόν μπελάδες. Όσο κάποιοι από εμάς αγοράζαμε τα μαγικά χαρτάκια -χωρίς να δίνουμε ΑΜΚΑ, ονόματα, επίθετα και λοιπές βλακείες- κάποιοι καβατζώναμε στον περιβάλλοντα χώρο οτιδήποτε παρέπεμπε στην αγάπη μας. Καθαροί και ψύχραιμοι μπήκαμε ανάμεσα στους γηπεδούχους και κατεβήκαμε όσο πιο κοντά στο κόρνερ μπορούσαμε. Η μπύρα χωρίς αλκοόλ που αγοράσαμε μας έδωσε πολλές φορές την ευκαιρία να αναφωνήσουμε δυνατά ευγενείς λέξεις όπως «μαλάκα», μαλακώνοντας έτσι τα περίεργα βλέμματα που τραβήξαμε πάνω μας.
Με το κεφάλι μας κάναμε πως παρακολουθούσαμε το ματς, αλλά το βλέμμα μας ήταν στραμμένο στο πάρτυ που διεύθυναν μαεστρικά 10 μέτρα μακρύτερα οι τρεις οργανωτές της Αταλάντα. Το πόδι μας αυθόρμητα συντονιζόταν στους ευρηματικούς ιταλικούς ρυθμούς. Ένα παλιοκαιρίσιο πανί που έγραφε «Bergamo» κρατιόταν προς αποφυγή ατυχημάτων επί 90 λεπτά στα χέρια, πλαισιωμένο από μερικά χειροπανό, ένα εξ’ αυτών αφιερωμένο στους diffidati, ενώ 3 σημαίες, που τις θυμόμασταν από τα ταξίδια μας στην Ιταλία, σκίζανε τον αέρα πάνω από τους ούλτρας. Ακριβώς μπροστά μας, στο 35ο λεπτό, ο Ίλιτσιτς με πέναλτυ δίνει το έναυσμα για τρελούς πανηγυρισμούς στο μαύρομπλε πέταλο. Περίπου 15 πυρσοί ανάβονται αστραπιαία, μα κανένας δε μένει σε ανθρώπινα χέρια, απόδειξη πως οι υπεύθυνοι της ασφάλειας δεν κατάφεραν να σταματήσουν τους καλά εξασκημένους ούλτρας. Η αλήθεια είναι πως το κυπριακό σωματείο ανέβασε ρυθμούς από το 70’ και μετά, μέχρι που στο 94ο λεπτό ήρθε η ισοφάριση με κεφαλιά και πάλι μπροστά στα μάτια μας. Το πόσο άβολα νιώθαμε, δεν περιγράφεται… Φωνές, τσιρίδες και βλαχομαγκιές να εξελίσσονται παντού γύρω μας κι εμείς να θέλουμε να σκάσουμε. Διάφοροι γηπεδούχοι να τρέχουν προς το κάγκελο για να βγάλουν το άχτι τους. Οι άδειες καρέκλες γύρω μας γεμίσανε με ξαναμμένους Απολλωνιστές. Μα ο εσμός του Απόλλωνα μας επιφύλασσε ακόμα μία έκπληξη: για πικάρισμα στους Αταλαντίνι, μα πιο πολύ σαν μια δήλωση πολιτικής συγγένειας, ξεδιπλώνεται σε απόσταση αναπνοής από τα χέρια μας μια σημαία της μισητής Λάτσιο. Τα μπινελίκια ένθεν κι ένθεν δίνουν και παίρνουν. Τα αίματα αναμμένα και τα λαρύγγια, εκατέρωθεν, έτοιμα να εκραγούν.

Μα εμείς εκεί.Βουβοί κι ατάραχοι. Ήρεμοι σαν την πρωϊνή θάλασσα. Αμέτοχοι κι ακίνητοι. Καθηλωμένοι σαν αιωνόβια δέντρα. Πληρώναμε το τίμημα του να βρισκόμαστε απ’ την καρδιά της κερκίδας, ελάχιστα πιο δίπλα…

ΥΓ. Δε ξεχνάμε όσους μας φέρθηκαν σπαθί και το ευχαριστώ μας είναι λίγο....κι όπως μας είπατε κι εσείς: ''καλήΝ αντάμωση στα Γιάννενα''.

Για την υπογραφή ....''Ταξιδευτές απο τα Γιάννινα''
Απόλλων Λεμεσού – Αταλάντα | 1-1| 02/11/2017| 4ος γύρος, 5ος όμιλος Europa League, γήπεδο Γ.Σ.Π. Λευκωσίας
What a great day for football, all we need is some green grass and a ball.”

Απάντηση

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 90 επισκέπτες